| |
Πέφτουν πάλι οι λέξεις
Γίνονται σκιες του μυαλού.
Χάνομαι στο κύμα που με τραβούν
Καίω τις σελίδες που είχες δει
Είναι κι αυτό μια αφορμή
Έπαψα να τις κοιτώ.
Κομμάτια ουρανού ανασυνθέτω
Σε κάποιο χώρο κενού
Έρμαιο του χρόνου έγινες.
Να η σιωπή που διάλεξα.
Εδώ και το χρώμα σου
Μα…!
Απουσιάζουμε αμφότεροι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
