| |
Καθώς βαδίζει η ζωή τους κρύους δρόμους
τα βήματα της χαράζουν τις στιγμές
φορτωμένη στην πλάτη και στους ώμους
που κουβαλάνε οι ανθρώπινες ψυχές
πως σκαλίζονται οι στιγμές στα βλέμματα
όταν φωλιάζει βαθιά μέσα τους η θλίψη
σαν κάποια που θυμάσαι απογεύματα
μιαν αγάπη που δεν είχες μα σου λείπει
πώς να φτάσεις το φεγγάρι με ένα βήμα
και να του κλέψεις μ’ ένα βλέμμα σου το φως
πώς να σβήσεις την ορμή από το κύμα
και την αγάπη πώς να ζήσεις μοναχός
η νύχτα απλώνει στο σκοτάδι τη μορφή της
και τα μαλλιά της μπλέκονται με τα δικά σου
μα αν ξεπεράσεις μια φορά την αντοχή της
δε θα διαλέγει πια αυτή τα όνειρά σου
νιώσε το χάδι της σιωπής που σε κυκλώνει
και βρες τη πόρτες που ξεχνάει η ζωή
λάβαρο απόψε του κρεβατιού σου το σεντόνι
σε μια μάχη που δε χωράει η ηθική
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
