| |
[align=center]Ακούω τη δικιά σου τη φωνή
μέσα στο αίμα μου το θάνατο ξυπνάει
Πόσα σου χρέωσα με τη σιωπή
και κάθε λόγος μου πόσο πονάει
[I]Μ’αυτό το βράδυ δε θα μιλήσω
Οι λέξεις φεύγουν πριν τις αγγίξω
Φωνή μονάχα έχεις εσύ
Άπιαστες νότες ως την αυγή[/I]
Πες μου εσύ κι αυτό μου φτάνει
Είναι η ζωή σου ένα λιμάνι
Είναι τα μάτια σου δυο παγίδες
που μέσα έκλεισα παλιές ελπίδες
Πες για ταξίδια μ’αγνώστων καράβια
Για μέρες θάλασσες, στιγμές νησιά
Πες για φεγγάρια που μοιάζουν με χάδια
Για τις σκιές που ζουν δειλινά
[I]Αυτό το βράδυ δε θα μιλήσω
Οι λέξεις φεύγουν πριν τις αγγίξω
Φωνή μονάχα έχεις εσύ
Άπιαστες νότες ως την αυγή[/I][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
