| |
[I]Φλυαρήσαμε για το παρελθόν μας κρύβοντας βιαστικά το μέλλον
Τα όνειρα μου έσκαγαν στα βράχια όταν σ'αντάμωσα στην ακρογιαλιά
μ ενα παρθένο βοτσαλο στα χερια
Ζωγραφίζοντας πέτρες δύο σταγόνες μοβ κύλισαν στο στήθος σου
Σε μια νύχτα χώρεσαν όλα
Και τωρα κάθε βραδι σε σκεφτομαι και περιμενω να ερθεις
Ειναι κακο που σε αγαπαω κι ας μην εισαι εδω;
Δυο χρονια τωρα σε ρωτω τι χρωμα εχουν τα ματια σου
Ποτε δεν απαντησες
Παρα εφυγες βιαστικα και εγω μονη καθε μερα γραφω για σενα
Δε με νοιαζει αν γυρισεις φτανει που σε γνωρισα και σε αγαπησα
Με ενα νευμα αποχαιρετισμου σβηνεις...[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
