| |
[align=center]
Περπατάμε στην έρημο σα σκυλιά με δεμένα τα πόδια
η ζωή μας μια πέτρα που απ’ τον ήλιο καμένη
ψιθυρίζει ασθμαίνοντας , τα φτερά της λυγίζει
‘ κοίτα ψηλά το αγέρι σωπαίνει’.
Μια αιώρα στη σκέψη μας φωτίζει το νου
δυο λεπτά απ’ τον αιώνα σου ζητάω
να κλάψει η ψυχή μου, δάκρυα, βογκητά
τις ανέραστες κραυγές μου στον ορίζοντα ξερνάω.
Παράξενες νύχτες στον κόσμο μάταια διαρκούν
μια οκτάβα από νότες που απόκοσμα ηχούν
δυο άρρωστα χείλη που για έρωτα πεθάναν
μην ξεχνάς το γέλιο σου λατρεύει το σκοπό σου.
Η σάρκα μου σαπίζει
ήρθε επιτέλους το τέλος
τα μάτια που τσακίζουν τη χαρά
μια Σαχάρα, η καρδιά μου, που για ίσκιο προσκυνά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
