| |
Το πρόσωπό σου αλαβάστρινη βεντάλια
Με χίλιες δύο αναμνήσεις-ζωγραφιές
Τα ματοτσίνορα.. δακρύβρεχτα κοράλλια
Που χτίζουν μέσα μου ονείρου προσευχές..
Από τα χέρια σου βαστώ τις δυο παλάμες
Που την αφή τους έχουν κλέψει ξωτικά
Κι όταν γλυστρώ ως τις αντρίκειες σου τις πλάτες
Πια δεν αντέχουν να βαστάξουν μυστικά...
Μα πιο πολύ.. τα δυο σου μάτια μού 'χουν λείψει
Και δυο χαράδρες από χείλη βυσσινιά
Λες και επίτηδες την είχες ζωγραφίσει
Στο πάνω χείλος.. να με σφάζει.. μιαν ελιά...
Κι αν κάποιες ύμνησαν του σώματος τα κάλλη
Και τη σπιρτάδα του ατίθασου παιδιού
Για μένα φτάνει η γυμνή σου η αγκάλη
Που έχει δύναμη ενός ψυχρού φιδιού...
Μα δεν σου δίνω άδικο που με φοβάσαι
Και μ' αποδιώχνεις με σκληρά λόγια οχιάς
Αν δεν το άντεξες μαζί μου να κοιμάσαι
Έχιδνας ρίξαν δηλητήριο σε μας...
31-1-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
