| |
Στα στέκια τα παλιά...
Τα φιλαράκια γίναν σκιά...
Πέρασαν τα χρόνια και καταστάσεις...
Της ζωής μας την πορεία πώς να σπάσεις!
Κι όπως περπατώ στα στενά
Θυμάμαι μικρά ξωτικά...
Φιλαράκια με μαγικά ραβδιά...
Που πέρναν τον πόνο μου μακριά!
Τωρα στις βόλτες είμαι μόνος
Χωρίς μαγικά ραβδιά δεν φεύγει ο πόνος
Τους φίλους μου τους πήρε ο χρόνος
Πέρασαν τα χρόνια και χαθήκαν
Σε άλλους τόπους μαγικούς βρεθήκαν
Αγάπησαν και αγαπηθήκαν
Φίλοι παλιοί που δεν ξεχαστήκαν
Κι όπως η νύχτα τον ήλιο καταπίνει
Το φώς τελείως δεν σβήνει
Τα φιλαράκια μου είναι ξωτικά
Έχουν φώς στα μαγικά ραβδιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
