| |
Περσεφόνη
Να ‘ταν λες μουντό το πρωινό που σ’ έκλεψε ο Άδης
Να άκουγες λες τις εμμονές μιας ζήσης άλλης
Το φευγιό σου το ποτίσαν μ’ αίμα, του νου μου Ιθάκη
Τι γυρεύεις στα σκοτάδια, γλυκιά μου Αγάπη
Τι χαρίζεις φιλιά κι είναι όλα ψέμα
Αγαπάς μωρέ;
Αποκρίσου άφοβα στο δόλιο σου ‘εγώ’
Να ιδώ πια πατρίδα θα δεχτεί τα ναύλα μου
Δίκιο θα ‘χες που φυγες νωρίς
Καθώς έρωτα αποζητούσες, έφηβη ψυχή
Και αυτός ήρθε χωρίς και έφυγε με όνειρα χωρίς
Σ’ άρμα πορφυρό σ’ ανέβασαν, με ζόρι και γινάτι σε πήραν
Τα αισθήματα τάχατες τον θησαυρό που ζήταγες το ήβραν;
Περσεφόνη καλή ήσουν, διπλωματική λεζάντα πια
Τι να την κάνω την ζωή μου κατάστρεψε μια άλλη;
Στων ανθρώπων τις αποφάσεις τις διάφορες
Θα πιεις κι εσύ σαν κάθε Περσεφόνη
Το νερό της λήθης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
