| |
Η πολιτεία της σκιάς
μόνο εκεί με συναντάς
μόνο εκεί με αγαπάς
εκεί πεθαίνει η λογική
δέσμια είσαι σε κλουβί
μόνο εκεί με αγαπάς
Το φως ξεδιάντροπο θρασύ
Γυμνώνει την αλήθεια
Βιασμένη την πετά
Εκείνη σκίζει παραμύθια με πρίγκιπες και μάγους
Πετιέται έξω
Πονάν τα στήθη της πολύ
Αίμα της λούζει το κορμί
Μα στόχο έχει από καιρό, δεν της αλλάζουν το μυαλό
Τότες που τη βιάσανε της γης οι αντρειωμένοι
Φωτιά επήραν και σπαθί
Να λάμψει η αδικία
Φανάρι κόκκινο πολύ έξω από ένα μπουρδέλο
Εκεί που δίνονται τα μαύρα της ψυχής, σε ανέραστα γίγνεσθαι.
Καλούν την κόρη σε έναν ξέφρενο χορό για νεκρούς
Κείνη δεν πέθανε ευτυχώς τους έχει όλους γραμμένους
‘Που θα βρω ζωντανούς;’ Διακοπές στον Άδη
Ξαπλώνουν σ’ αμμουδιές
με τα χρυσίσματα του αυγουστιάτικου μεσημεριού
την κάνουν χάζι γυμνιστές
ιδρώνουν, κολυμπάνε στο αίμα, διψούν, το πίνουν κι είναι του αδερφού τους
Κρατήσεις κάνουνε πολλές
μη και τους στερήσουν την διαμονή
Τριγύρω κλαίνε τα παιδιά ‘Μάνα η κατάντια μας φουντώνει’
Ναυλώνει το δίχως άλλο ένα ταξί
Προορισμός: Οδός Ονείρου
Σε βλέπω βγαίνεις μοναχή
Ολόγυμνη μα δυνατή
Τα μάτια σου βγάζουν φωτιά
Τα φύλλα παίζουν μουσική, πόλεμος, χάος, βία
Τι σου κάνανε οι γύπες
Της γης οι αντρειωμένοι αλήτες
Το ξέρεις. Τίποτα. Δεν σ’ άγγιξαν
Ήσουν πολύ δυνατοί γι’ αυτούς
Μόνη πέρασες απ’ τη φωτιά μέχρι να φανείς εδώ
Στο χείλος των δικών μου μαρτυρίων
Αφήνουμε τη πολιτεία της Σκιάς
Τώρα παντού ερωτευόμαστε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
