| |
| | Βέβηλος Άνεμος |  | | |
Νόμιζα πως θ'αρκούσε...
Το βουβό κλάμα της ψυχής μου
και το καυτό μου δάκρυ,
που στα μάγουλά σου κύλησε...
Νόμιζα πως θα έφτανε...
Όταν οι ήχοι μου,
-πνιγμένοι στο βουβό μου κλάμα-
θα ξόρκιζαν λυτρωτικά,
την αδυσώπητη μέρα μου...
Στα σπασμένα σύνορα,
του απέραντου γαλάζιου ταξίδεψες,
μέσα από δανεικές εκροές,
χωρίς ίχνος ανάσας,
για μια δικαιοσύνη που πονά....
Ένας βέβηλος άνεμος
παρασύρει τα φτερά μου,
και σαν δηλητήριο ταξιδεύει,
η αλμύρα στην ψυχή μου....
Νίκος Π.© 2-10-06
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Ποιητής, είναι ένα με τον καθρέφτη του.. Κατάσαρκα φορά τις λέξεις και βουλιάζει μ'αγωνία.... | | | |
|
Ηλιαχτίδα
04-02-2007 @ 01:11 | Καλημερα Νικο..
Σαν να βγαίνει από μεσα μου... ::rol.:: | | agrampeli
04-02-2007 @ 05:15 | πολύ όμορφο ::yes.:: | | AleXandros K.
04-02-2007 @ 06:14 | ::yes.:: polu kalo | | free falling
04-02-2007 @ 09:43 | Πολύ ωραίο, το τέλος πολύ δυνατό.. | | CHЯISTOS P
04-02-2007 @ 16:30 | Αν δεν ήμουν κολλημένος στο έμμετρο, θα σου έβαζα 10... | | nickperakis
06-02-2007 @ 00:59 | Σας ευχαριστώ όλους παιδιά!!
Την καλημέρα μου!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
