| |
ΡΩΓΜΕΣ
Πυλες κλειστες, φραζουν το χθες
σκοταδι η ζωη σου
κι ο χρονος κλαιει μαζι σου
τριζουν οι ενοχες
Ποθοι νεκροι, βουβοι λυγμοι
τρανταζουν το κορμι σου
ρωγμες μες στην ψυχη σου
σταλαζουν οι πληγες
Ρ/Αγκαλια μου θυμασαι που σ'ειχα
κι ησουν δακρυ για μενα ακριβο
το φεγγαρι ρωτουσες τη νυχτα
αν στ'αληθεια σ'αγαπω
τωρα μονος σκορπιζεις στο χρονο
διχως βλεμα και διχως φωνη
και γω σβηνω απ'το χαρτη το δρομο
και σκορπιζω στη βροχη
Λογια στρεβλα,βαθρα σαθρα
σκορπιζουν την πνοη σου
κι ο ποθος κλαιει μαζι σου
απλωνουν οι σκιες
Ρολοι κενοι,στοχοι πεζοι
στραγγιζουν τη μορφη σου
ρωγμες μες στην ψυχη σου,
στεφανι οι μομφες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
