| |
| | Το Ημερολόγιο |  | | |
[align=center]Η βροχή μόλις έχει κοπάσει.Τα κορμιά μας βρεγμένα όπως είναι
δεν αντιστέκονται...
Τα δάχτυλά μου ψιθυρίζουν
κρυστάλλινες φωνές πάνω στα χείλη σου
και
τα μάτια μου φαντάζονται
γυμνή
την αλήθεια του κορμιού σου...
Δεν αντέχω...Δεν αντέχεις κι εσύ...
Τα χείλη μας αγγίζουν το Αιώνιο Πύρ
και
οι
δυό μας σε μιαν έκσταση αιθερική
χαμένοι...
Με τραβάς απο το πουκάμισο και μ ' οδηγείς
στις σκάλες ,
το βλέμμα σου
φωνάζει αποπλάνηση
-μα πώς μπορώ να αντισταθώ ;-
Η πόρτα πίσω μας κλείνει
ενώ είμαστε
παραδομένοι
στο Αγκάλιασμα του φιλιού μας ,
αφήνουμε έξω
κάθε φραγμό
κάθε όριο
κάθε τί πραγματικό...
ΤΑ κορμιά μας γυμνά αγκαλιάζονται
-Θεε μου το στήθος σου , που άγιο όπως είναι
του κορμιού τη θύμηση ξαγρυπνά ,
τ' άκρα σου τυλιγμένα γύρω μου
κι οι ήχοι της πόλης δεν υπάρχουν ,
παρα μονάχα
οι φωνές μας που χορεύουν
σε κάθε γράμμα της Ηδονής...
Ο ιδρώτας μας Αγιο Υδωρ για τούτη
τη Θεία Πράξη
να ευλογεί την ένωσή μας
ενώ το αίμα στα χείλη σου
Θεία ΚΟινωνία
και
γεύομαι για μια στιγμή τον Παράδεισο μου...
Τα κορμιά μας μια αισταντική ορχήστρα ,
οι καρδιές μας τα κρουστά ,
τα χέρια μας βιολιά
που δίνουν μελωδία στη κίνηση μας ,
οι βαριές φωνές τα κόντραμπασο
που κρατάνε το ρυθμό μας
και
τέλος
Μαέστρος ο Ερωτάς μας
που
οδηγεί αυτή τη Θεία Μουσική
στα Ουράνια...
Καθώς δυναμώνει
φτάνει μέχρι τα σύννεφα της μοναξιάς
και οι άγγελοι σκανδαλίζονται
ενώ ο Θεος
κλείνεται στο Εγω του
γιατί είμαστε η Αμαρτία
που θα μπορούσε να διαπράξει
αλλα φοβάται
κι εμείες κραυγάζουμε ,
τα κορμιά μας δεν αντέχουν
ξεσπάνε
σε δυο ηλεκτρισμένες
καταιγίδε;ς
και...
Ιδρωμένος ξυπνώ
ίδια ώρα ,
ίδιο ξημέρωμα
τη πρώτη του Φλεβάρη Κυριακή...
Ιδιο πάντα το όνειρο...
Ιδιοσ πάντα ο πόνος του...
Τη συνέχεια την γνωρίζω καλά...
Εσύ ντύνεσαι εν.ω ένα τσιγάρο
ανάμεσα στα χείλη έχεισ αναμμένο...
Καθώς τα ρούχα σου φοράς
μου λες πως άξιος εραστης υπήρξα
και σ' έκανα σ' αγάπη να δοθείς...
Μα μ' ένα βλέμμα και μια δικαιολογία
τον έρωτα ξεπούλησες εκείνο το πρωι...
Την αγάπη είπες πως έχεις ξεχάσει
και
το πρόσωπό της δεν σου είναι πια γνωστό...
Στα υγρά σου ρούχα
χώθηκες γοργά σαν δολοφόνος
και λίγος καπνός απ' το τσιγάρο σου
έμεινε τη φυγή σου να δηλώνει...
Το άρωμά σου στο συρτάρι μου έχω πάντα φυλαγμένο...
Κι όταν άνοιξη θέλω να μυρίσει
τ' ανοίγω και δεν φοβάμαι...
Βροχή δεν θ' ακουστεί...
Κι ας ήσουν πάντα ένασς χειμώνας μέσα μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | potius morri quam foedari...kalytera nekros para na zeis xwris timh | | | |
|
Θάλεια
05-02-2007 @ 08:25 | όντως maximum...ατέλειωτο αλλά άξιζε!!! ::yes.:: | | electronicgemini
05-02-2007 @ 08:28 | Φοβερο. απιστευτα αισθησιακο χωρις να γεινεται χυδαιο, πραγμα δυσκολο. Μπραβο βρε!! ::theos.:: | | Θάλεια
05-02-2007 @ 08:33 | Νίκο προστυχάντζα
::wink.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
05-02-2007 @ 08:36 | ::oh.::
Και δεν έχω και παρέαααααααα!!!!!!!!!!!!
::theos.:: | | Θάλεια
05-02-2007 @ 08:41 | ::blush.:: | | free falling
05-02-2007 @ 08:43 | Κορυφαίο.. ::theos.:: | | MASTER
05-02-2007 @ 10:52 | ήταν μεγάλο, αλλά μόνο και μόνο για το κλείσιμό του άξιζε τον κόπο...! ::yes.::
όλο το υπόλοιπο είναι ένα λαμπρό παράδειγμα στο πως μια περιγραφόμενη ερωτική σκηνή δεν έχει κάτι το πρόστυχο, αλλά είναι πολύ ρομαντική. Πολύ καλό. | | silmariel
05-02-2007 @ 15:56 | πάντα τα ερωτικά σου είναι απίστευτα..
όσο για το φινάλε σου..καταπληκτικό! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
