stixoi.info: Για τα χαμένα αστέρια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Για τα χαμένα αστέρια

Αφιερωμένο σε όσους πόνεσαν, πονούν και θα πονέσουν από την λύσσα της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Στα λιβάδια των ονείρων μας ο ήλιος δεν θα ανατείλει ποτέ. Στα βουνά των ιδανικών μας ο ήλιος δεν θα δύσει ποτέ...

Το αίμα των ανθρώπων ρέει
σαν καταρράκτης
στης γης μέσα τα σπλάχνα,
στο διάβα μέσα των αιώνων
ηγέτες-φονιάδες
ιδανικά προτάσσουν υψηλά
για να δικαιολογήσουν τα αμέτρητα μνήματα
κι όλο οι σταυροί πληθαίνουν
και τα χώματα γεμίζουν απ' ανθρώπινη ζωή.
Κάπου μακριά,
κάποιες άλλες ψυχές
αμέριμνες
διασκεδάζουν και γελούν.
Μακάρι αυτή τους η μακαριότητα
για πάντα να κρατήσει
γιατί αν τύχει και δουν
-σαν από θαύμα- το κρανίο του κόσμου
γυμνό και αποτρόπαιο,
με την έκφραση του πόνου στολισμένο,
σίγουρα οι υλικοί τους παράδεισοι
θα πλημμυρίσουν στο αίμα.
Και τότε ξεκάθαρα
την ουσία του πόνου θα δουν
που δεν είναι άλλη από την δική τους αδιαφορία...

Μετέωρος ʼγγελος


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

www.shortstory.gr

annaΤi 13-09-2004	Υπέροχο..... ( "...προτάσσουν...για να δικαιολογήσουν..." !!!ακριβώς!!!!!)
Αγνή 13-09-2004	Η θλίψη σου δική μου!
spil † 13-09-2004	Χωρίς να συμφωνώ απόλυτα, σε συγχαίρω γιά τον τρόπο που απλώνεσαι !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο