| |
[align=center]ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ
Είμαι μόνη μες τα κύματα
φτιάχνω ελπίδες, φτιάχνω στηρίγματα.
Είμαι μόνη μες τον κόσμο αυτό
δίχως έναν οδηγό.
Μόνη κι έρημη φτιάχνω όνειρα
με καημούς και συναισθήματα.
Με τη μοναξιά μου ζω
και τίποτα πια δεν καρτερώ
Δεν έχω φίλους, δεν έχω τίποτα στον κόσμο αυτό.
Είμαι ένα αερικό.
Δίχως φίλους, δίχως καιρό
κρύβομαι για να χαθώ.
Ζω μια ζωή περιμένοντας κάτι απ’ αυτή,
ίσως κάτι να βρεθεί.
Ψάχνω μια αγάπη, μια συντροφιά
που να μου κρατά το χέρι σφιχτά.
Να κάνουμε όνειρα μαζί,
να μου μιλά για τη ζωή.
Ήσουν εσύ αυτό που περίμενα,
αυτό που πίστευα κι ονειρευόμουνα.
Αλλά χάθηκες μες στη σιωπή
σαν να ήσουνα βροχή.
Σταγόνες δάκρυα κυλούν για σε,
που έφυγες μακριά από με.
Μ’ άφησες μόνη μες τον κόσμο αυτό
να ψάχνω, να αναζητώ για να σε βρω.
Χάθηκες και μ’ άφησες μονάχη
να παλεύω μένα δάκρυ.
Ήσουν ο άγγελος μου εσύ
που τώρα έγινε βροχή.
Χάθηκες σαν σύννεφο στον ουρανό
και σκόρπησες κάθε τι καλό.
Μ’ άφησες κι έμεινα μονάχη
να παλεύω για να ζήσω μ’ ένα δάκρυ.
Σ’ αγαπώ μη το ξεχνάς ποτέ αυτό.
Τι κι αν μ’ άφησες μονάχη
εγώ πάλεψα με το πικρό μου δάκρυ.
Ήσουν ο άγγελος που ήρθε στη ζωή μου
και έφυγες χαρίζοντάς σου την πνοή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
