| |
φυσάει αέρας και μαζί του τα καρφιά
καρφώνουν τόσο που σκοτώνουν τα παιδιά
κι εγώ απόκληρος τα όνειρα γυρεύω
μα ονειροπαγίδες μου έχουν στήσει στα κρυφά
και με το αίμα των παιδιών να ζωγραφίζω
μέσα στον ύπνο της δικής σας μοναξιάς
τα κάγκελα του κελιού σου να τα σβήνω
και με κλειδί να σου ανοίξω την καρδιά
το έχω μισήσει αυτό το έργο που όλο παίζει
και όλο όσκαρ να κερδίζει με λεφτά
πίσω απ'το τζάμι οι συναλλαγές να πέφτουν
μ'αυτό διάφανο να δείχνει την πουστιά
και με το αίμα των παιδιών σας ζωγραφίζω
ζητάω ελπίδα ψάχνω λευτεριά
μα μοιάζει τόσο μακρινό και ξένο
μα όπου κι αν γυρνώ θα ζητώ ελευθεριά
την πουστιά σας να τη χώσω με μπογιά
και στο σκοτάδι σας να κάνω χαλασιά
και με το αίμα των παιδιών που έχεται χύσει
να βρώ να βρώ γι'αυτούς ελευθεριά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
