| |
Δεν σε ορίζω μα για σένα συμβιβάζομαι
Κι ότι κι αν πίστευα ξανά έχω προδώσει
Έχω λυγίσει και στα θέλω σου υποτάσσομαι
Κι ότι μου ζήτησες εσύ σου το ‘χω δώσει...
Μα εσύ σκορπάς τα όσα όνειρα μου έμειναν
Σαν τα χαρτιά σ’ έναν αγώνα ποδοσφαίρου
Απ’ όλα εκείνα που σου έδωσα απέμειναν
Μόνο οι στάχτες για να ζω μ’ αυτές στο μέλλον...
Μοιάζει να είναι επεισόδιο που τέλειωσε
Αυτό που πίστευα και φώναζα αγάπη
Σαν το κερί που τα χαράματα μου έλιωσε
Και σα να άδειασε η ψυχή μου η γεμάτη...
Μονολογώντας στης καρδιάς το παραμίλημα
Στου πιο βαθιού εγωισμού μου πια τον λάκκο
Γράφω συνθήματα στους τοίχους κι είναι δίλημμα
Αν καταφέρω της ζωής να βρω τον πάτο…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
