| |
Ποιο σπιτάκι να σου δώσω
που 'χουν όλα γκρεμιστεί;
μες την τρέλα αυτή του κόσμου
οι καρδιές έχουν χαθεί
Ποιο τραγούδι να σου γράψω
που 'ν τα χέρια μου πληγή;
κι όταν το χαρτί αγγίζω
η ψυχή μου αιμορραγεί;
Ποιες ελπίδες να σου δείξω
να χεις άστρα κι οδηγούς,
που το μέλλον βλέπω γκρίζο
και πνιγμένο στους καπνούς;
Ποιους αγγέλους να φωνάξω
να σε πάρουν αγκαλιά,
που κι αυτοι όλοι ξεπέσαν
μες του κόσμου τα στενά;
μόνο μια ευχή σαν φύγω
θα σου σπείρω στο μυαλό
κι ίσως όταν θα ανθίσει
να σε σώσει απ΄το χαμό:
«να μη σβήσεις μες το πλήθος
και να λιώνεις σαν κερί
μα μ'ασπίδα σου το ήθος
να ομορφαίνεις τη ζωή.»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
