| |
Μια νυχτιά τα όνειρά μου θα τ'αλλάξεις,
θα τα φωτίσεις με το βαθυστόχαστο γιατί,
θα σ'αγαπώ κι όπου μας βγάλει η ζωή,
πάνω στον ήλιο με το δάκρυ σου θα γράψεις.
Μια νυχτιά,Σάββατο ήτανε θυμάμαι,
σε μια άκρη δίχως καν προοπτική,
έδινα αξία στη σιωπή,
πάντα έλεγες μαζί να προχωράμε.
Μια νυχτιά αποφθεγματική και ξένη,
μετέτρεψες σε οικεία προσμονή,
θα ταξιδεύουν οι ματιές μας στη σκηνή
ενός θεάτρου που η ανάσα του θα μένει.
Μια νυχτιά φύσηξες κι έλυσες το αίνιγμα του χάρτη,
περιπλανιόμουν την αυγή χωρίς πυξίδα,
ήρθες κι έγινες αμέσως ηλιαχτίδα,
η άνοιξη ωστόσο φτάνει πάντοτε το Μάρτη.
Μια νυχτιά που χαμογέλασε ο χώρος,
έπαψα να νιώθω ενοχές,
της ανιαρής αβύσσου διαταγές,
που επιτελούσα σαν ένας δορυφόρος.
Μια νυχτιά,Σάββατο ήτανε θυμάμαι,
σε μια άκρη δίχως καν προοπτική,
έδινα αξία στη σιωπή,
πάντα έλεγες μαζί να προχωράμε.
Μια νυχτιά κρατάει μόνο η συγγνώμη,
καθώς το όραμα οδεύει προς τη γη,
άλλο πλανήτη δε γνωρίζει η εποχή,
όλα μονότονα,μονοδιάστατα,τόσο ψεύτικα ακόμη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
