| |
Πάντα με ρώταγες μετά το τέλος τι,
αν θα πρέπει να κλείσουν οι διάδρομοι,
να σφραγίσουν μηνύσεις την ψυχή
και να σε δικαιώσουν του Ερμή οι ανάδρομοι.
Μετά το τέλος η αρχή,η κάθε νύχτα σα μια γνώμη,
αφήνει χρόνια και ρωγμή,μα το ξημέρωμα διαφεύγει η συγγνώμη.
Μετά το τέλος η φυγή,η περιπέτεια στο μπαλκόνι,
σημάδι,φως κι ανατολή,ανεπαίσθητη κίνηση σε μαρμαρένιο αλώνι.
Πάντα μου χαμογέλαγες και μου χαμογελάς,
γιατί το παρελθόν και το παρόν θα σμίξει,
σου άρεσε με τη φωτιά να με παραπλανάς,
κι ας ήθελες την καρδιά να μου ανοίξεις.
Μετά το τέλος η σιωπή,όχι σα χιόνι αλλά σα μοίρα,
θα σε συνοδεύει μέχρι το πρωί,η συνέχεια προβάλλεται σαν τέχνη στείρα.
Μετά το τέλος η ζωή,πιο έντονη,πιο αστυνομική,
πολύ μυστήριο μετά την ενοχή,βάζει αλάτι σε μια αφαλατωμένη αλυκή.
Πάντα με ρώταγες μετά το τέλος τι,
αν θα πρέπει να κέίσουν οι διάδρομοι,
να σφραγίσουν μηνύσεις την ψυχή
και να σε δικαιώσουν του Ερμή οι ανάδρομοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
