| |
Και αποψε δεν περνα λεπτό χωρίς να σε σκεφτώ
δεν ξέρω πια τι να πιστεψω
κι αναριωτιέμαι πως μπορει
να επεσα τοσο έξω;
Πώς γίνεται να αγαπας
κι ολο να κανεις λαθη;
Να συγχωράς,να προχωρας,
να πεφτεις μες τα βαθη;
Πώς γινεται τι μια στιμή να μοιαζπυν ολα ωραια
και το επομενο λεπτο να φαίνονται μοιραια;
Τα λαθη μου τα γνωρισα
παρ' όλα αυτα προχωρησα
και πιστεψα για λιγο
πως ισως σ' αποφυγω.
Μα τωρα εισαι παλι εδω
προστατης μου στο χαος
και ονειρο που εγινε
που ηθελα και εγω.
Μα δεν λυπασαι ματια μου
να φευγεις διχως λόγια;
Να με αφήνεις να θρηνώ
να καιγομαι, να ζω
μια ζωη γεμάτη μοιρολογια;
Λυπάμαι το σο που εδειξα την εξοδο νωρις
μα στο 'χα πει πολλες φορες,
"Οποτε θες να 'ρθεις"...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
