[I]Η πόλη που ονειρεύτηκες
στον χάρτη δεν υπάρχει
και με σένα που έζησα
κανείς δεν σε 'χει πλάσει.
Ένα λεπτό άρωμα που ακόμα ανασαίνει
η μνήμη κάπου μακριά
τα πρωτοβρόχια φέρνει.
Η θάλασσα αγέραστη,
την βλέπω και λυπάμαι,
γιατί εμένα τα κύματα
το πρόσωπο μου σπάνε.
Σε μέρη άγνωστα μονάχη τριγυρίζω
και όταν ξαναβρεθώ εδώ
κανέναν δεν θα γνωρίζω.
Άδεια θα 'ναι η μνήμη μου,
οι λέξεις θα κυλάνε,
η ζωή να χάνεται
και 'γω μόνο εσένα να θυμάμαι.[/I]
