Αστέρια γενούσε η σκέψη μου,
ιδέες το μυαλό μου,
άσπρο μαντίλι έδεσες γύρω απ' το λαιμό μου,
άσπρες ήταν οι μέρες μου,
άσπρο το νυφικό μου
και όλα τα φεγγάρια μου γελούσαν στον αστερισμό μου.
Με άσπρα πιόνια παίξαμε και πάλι παραβγήκα,
οι μάγισσες δεν με πλησίασαν
γιατί εσένα είχα.
Άσπρα σεντόνια έστρωσες στο νυφικό κρεβάτι
και πάντα τραγούδαγες γλυκά στο πιο ψηλό παλάτι.
Άσπρα είναι ακόμα τα καράβια,
άσπρα τα πανιά μου,
γιατί εσένα είχα δίπλα μου
ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ.
