stixoi.info: Μη φοβάστε το σπάσιμο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μη φοβάστε το σπάσιμο

Ο ήχος του προμηνύει την αρχή ενός νέου κύκλου. Την αρχή της νέας ψυχής. Την δημιουργία ενός ελεύθερου πετάγματος απαλλαγμένο από παλιές ζωές. Καλή σας μέρα.

[align=center]

Σήμερα έφαγα μερικούς απ΄ τους μαύρους καρπούς που είχα μαζέψει.
Τώρα έχει ωριμάσει η σάρκα τους.
Τραγανή και ζουμερή. Χαραγμένη. Και ευχάριστα πικρή.
Ήταν ένα ηλιόλουστο μα ψυχρό απομεσήμερο.
Απέναντι μου μια μισόγυμνη ταράτσα που σκεπάζεται έναν γκρίζο περιστερώνα.
Αδειανό εκείνη τη στιγμή.
Τα πλάσματα που τον κατοικούν κόβουν βόλτες από πάνω του σαν πιστά σκυλιά.
Φύλακες τυφλοί που βγήκαν να ξεγελάσουν τα παραπονεμένα τους φτερά.
Θλιβερό πολύ ε; Κάποιο ξεστρατίζει που και που μα πάντα καταλήγει πίσω.
Στο στενάχωρο του κελί. Γιατί;
Δεν ξεμακραίνουν απ΄ εκεί.
Παρά μόνο διαγράφουν καλοσχεδιασμένους μίζερους κύκλους.
Ακολουθώντας το περίγραμμα, απόμακρα απ΄ τον πυρήνα τους.
Μικρές ανάσες μέσα σε άδειους κύκλους.
Ανάσες στείρες που δεν θα κυοφορήσουν ποτέ.
Που δεν θα τις πάρει ο άνεμος μαζί του ποτέ.
Μα κάθομαι και θαυμάζω λυπημένα το φραγμένο τους πέταγμα.
Τα λευκά τους φτερά είναι εκτυφλωτικά πραγματικά..
Πάνω τους καθρεφτίζεται όλη η φωτεινότητα του ήλιου.
Φαντάζει σαν την ελευθερία που φυλακίζεται στα αόμματα ανυποψίαστα,
κλειδωμένα τους φτερά.
Το πιο θλιβερό πραγματικά..
Θυμήθηκα τα λόγια του αγαπημένου μου δασκάλου.
Αυτόν που μου έδειξε πώς να δίνω φως στο μαύρο.
Να μη παγιδεύω την ανεκτίμητη του ομορφιά.
Να μισοκλείνω τα μάτια και να αποκαλύπτονται τα αποκοιμισμένα απόκρυφα σημεία..
Αυτά που όταν προβάλλονται δίνουν τρισδιάστατη μαγεία στη βαριά συνήθεια.
Να τα στιγματίζω με το λευκό, λύνοντας τα περιοριστικά δεσμά στο σκοταδισμό..
“Ακόμη και το περιστέρι γυρνάει στο αφεντικό του.
Εσύ και εγώ όμως γεννηθήκαμε για να πετάμε ελεύθεροι.”
Ναι ελεύθεροι μέσα σε φωτισμένες σκιές.
Που θα μας ακολουθούν πάντα.
Θα σκιάζουν τα μάτια μας πάντα.
Μα θα δίνουν ώθηση στα ταλαιπωρημένα μας φτερά πάντα.
Αν μπορούσα να αποτυπώσω την υγρή θλίψη των ματιών σου..
Είναι όμως άπιαστη.
Όπως το μοναχικό σου πέταγμα.
Ένας ακούραστος γλάρος που δεν προσγειώνεται ποτέ.
Και εγώ παραμένω ακόμη ένας μαθητής σου που πετάει δειλά..
Ζηλεύεις το χρυσό πινέλο λες, που κρατάει ο θεός
και εύχεσαι τα δάχτυλα σου μια μέρα να αξιωθούν να το αγγίξουν..
Μα όταν σου είπα ότι το έχεις ήδη στη διάθεση σου, με κορόιδεψες, γέλασες..
Ναι είσαι, μα δεν το γνωρίζεις.
Ένας θεός ταπεινός που ζει κρυμμένος πάνω στη γη..

Όλοι έχουμε θεό μέσα μας.
Αρκεί να μισοκλείσουμε τα μάτια για να φωτιστεί.
Αρκεί να του παραχωρήσουμε τα φτερά που έχει στερηθεί..
Τι κι αν τα διατηρούμε στη φορμόλη ..
Ένα σπάσιμο αρκεί..
Ένα κρακ στα κλειδωμένα απόκρυφα.
Μη φοβάστε το σπάσιμο.
Ένα αυγό είναι που ξεπετιέται από μέσα του μια νέα ζωή.
Μην αποβάλλεται το νήμα της.
Η δική σας είναι.

[/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ενα παιδι που περπαταει με τα χερια

kostas71 17-02-2007 @ 16:04	(Ανάσες στείρες που δεν θα κυοφορήσουν ποτέ) Δεν παίζεσαι…. Δεν έχω λόγια… Είσαι χείμαρρος πραγματικά Σου στέλνω φιλιά Καλό ξενύχτη… Σε διαβάζω πάντα.
Γιώργος_Κ 17-02-2007 @ 16:11	Ένα θραύσμα σπασμένου καθρέπτη, είδες τι έκανε στο αγοράκι του παραμυθιού ! ::love.:: Κινήθηκε όλη η πλάση για να δικαιωθεί η αγάπη ! (σου έχω ξαναπεί για την αγάπη του Άντερσεν στα γυναικεία υποδήματα?) ::xmas.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ 17-02-2007 @ 16:06	Κώστα θα μου κάνεις παρέα σήμερα. Γιώργο πες μου..
Γιώργος_Κ 17-02-2007 @ 16:10	Θα αναφέρω μόνο τους τίτλους των έργων του ! ::love.:: "Το κορίτσι που πάτησε τη φρατζόλα" (συναντάται και ως "ψωμί" σε κάποια βιβλία, εδώ να δεις διαστροφή ! ) και "τα κόκκινα παπούτσια" (του χορού, ξέρεις, οι κλασικές μπαλαρίνες, φετίχ για κάθε άντρα και σίγουρα για κάθε γυναίκα !) ::xmas.::
marakos1948 17-02-2007 @ 16:11	"Μη φοβάστε το σπάσιμο. Ένα αυγό είναι που ξεπετιέται από μέσα του μια νέα ζωή". τα είπες όλα καλή μου,..μια καινουργια ζωή απο ένα σπασμένο απο μέσα αυγό,ένα αυγό που εκόλαφθηκε για μια καινούργια ζωή. Υ π ε ρ ο χ ο!!!. ::love.::
Γιώργος_Κ 17-02-2007 @ 16:13	Φαντάσου να σου μπει και τσόφλι αυγού στο μάτι, ούτε η Βασίλισσα του Χιονιού δε θα μπορεί να σε σώσει μετά ! ::xmas.::
« Ακρόνειρο » 17-02-2007 @ 16:23	" Ένα σπάσιμο αρκεί.. Ένα κρακ στα κλειδωμένα απόκρυφα. Μη φοβάστε το σπάσιμο " Απλά τέλειο! Καλημέρα.
Kerasforos 17-02-2007 @ 16:45	"Θνητοί Αθάνατοι, Αθάνατοι Θνητοί, να ζούν αυτοί τον θάνατο εκείνων και να πεθαίνουν οι άλλοι την ζωή αυτων" ... Ηράκλειτος μ'άρεσε πολύ το τέλος... :)
justawoman 17-02-2007 @ 20:06	Κοριτσάκι, άξιζε να το διαβάσω αυτό κι ας είναι ξημερώματα κρύβει τόση αγάπη, τόσο πάθος για ζωή, τόσο... πέταγμα!!! Με τα φτερά του μυαλού και της καρδιάς που δε γνωρίζουν φυλακές παρά μόνο αυτές που οι ίδιοι μας κατασκευάζουμε. πολλά φιλιά γλυκιά Γιούλη! ::love.::
Ηλιαχτίδα 18-02-2007 @ 00:11	Αν μπορούσα να αποτυπώσω την υγρή θλίψη των ματιών σου.. Είναι όμως άπιαστη. Και μονο αυτο ......ειναι εκπληκτικο... Καλη σου μερα ::love.::
Μαρία Χ. 18-02-2007 @ 03:24	Με marako και Ηλιαχτίδα.. καλή σου μέρα Γιούλη!
seizeTHEday 18-02-2007 @ 03:50	Φαντστικές οι εικόνες σου. Πιστεύω απόλυτα στο νόημα τους... Να έχεις μια πανέμορφη μέρα Γιούλη!
Palioxaraktiras 18-02-2007 @ 05:49	Α ρε αναρχακιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι Τι κρυβεις μεσα σου??????????? Με συγκινησες παναθεμα σε
mikrimagissoula 18-02-2007 @ 09:10	Αν μπορούσα να αποτυπώσω την υγρή θλίψη των ματιών σου.. Είναι όμως άπιαστη. Όπως το μοναχικό σου πέταγμα Γράφεις εκπληκτικά... ::love.:: ::smile.::
Άθη Λ. 18-02-2007 @ 09:15	Ιδιαίτερα.. να συμπληρώσω! ::rol.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο