| |
ΝΙΩΘΩ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ
ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΖΩ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΣΤΙΓΜΗ
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΝΩ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΣΩΣΤΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ
ΚΙ ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ
ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΜΟΥ'ΧΕΙΣ ΛΕΙΨΕΙ
ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΧΑΘΕΙ
ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ
ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΦΙΛΙ
ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΦΕΡΕΙ
ΔΙΩΧΝΩ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΑΚΡΙΑ
ΠΑΓΩΝΩ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΠΙΑ
ΧΑΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ
ΜΟΝΑΧΟ ΣΟΥ Σ'ΑΦΗΝΩ
ΜΕ ΚΑΙΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ
ΜΑ ΞΕΡΩ ΝΑ ΤΗ ΣΒΗΝΩ
ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΩ
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ
ΚΙ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΠΙΚΡΟ
ΕΓΩ ΣΕ ΞΕΧΡΕΩΝΩ
ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΩ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
