| |
Μέσα στη πλατεία
παίζουν τα παιδιά.
Γέλια, φασαρία
ανάλαφρη καρδιά.
Κι εσύ σε μια της άκρη,
ενήλικας φυγάς,
το μόνο που σου μένει: να κοιτάς.
Πού πήγανε τα χρόνια
που ήσουνα κι εσύ παιδί;
Που άνεμος γινόσουνα
και δέντρο και πουλί;
Κρυφτό με τη παρέα,
κυνήγι στα στενά...
Για σένα πια τελειώσαν όλα αυτά.
Πρόσωπα ιδρωμένα,
φωνές, τρεχαλητά,
ποδήλατα και μπάλα.
Βουίζει η γειτονιά.
Κι εσύ απ’ το παγκάκι
κοιτάζεις την σκηνή.
Θυμάσαι τότε που έπαιζες κι εσύ.
Πού πήγανε τα χρόνια
που ήσουνα κι εσύ παιδί;
Που άνεμος γινόσουνα
και δέντρο και πουλί;
Κρυφτό με τη παρέα,
κυνήγι στα στενά...
Για σένα πια τελειώσαν όλα αυτά.
Άδειασε η πλατεία-
φύγαν τα παιδιά.
Τα μάγεψε η νύχτα,
του ύπνου η αγκαλιά.
Κι εσύ τώρα μονάχος
στο δρόμο προχωράς.
Μεσάνυχτα· και σιγοτραγουδάς.
Πού πήγανε τα χρόνια
που ήσουνα κι εσύ παιδί;
Που άνεμος γινόσουνα
και δέντρο και πουλί;
Κρυφτό με τη παρέα,
κυνήγι στα στενά...
Για σένα πια τελειώσαν όλα αυτά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
