| |
Για τα δυό σου μαύρα μάτια μπορούσα να πεθάνω
χιλιάδες λάθη κοντά σου έκανα κι αν τύχει ξανακάνω
μα εσύ με ξέχασες με πέταξες στήν άκρη
με μαύρο φώς με κέρασες με πόνο και με δάκρυ.
Ημουν αετός περήφανος ελεύθερος πετούσα
γιατί ήσουν το κορίτσι μου που τόσο αγαπούσα
τώρα μονάχος κοίτωμε στο χώμα πληγωμένος
απτ' ουρανού την αγκαλιά στη γη φυλακισμένος
Τι να την κάνω τη ζωή αν δε ξαναπετάξω
και τα δικά μου τα φτερά στη στάχτη θα τα κάψω
εσύ μου εδινες χαρά,κουράγιο και ελπίδα
μες τη δική σου αγκαλιά ολο τον κόσμο είδα
Αν είναι έτσι το γραφτό,το προσυμφωνυμένο
πάρε μου χάρε την καρδιά άλλο δεν περιμένω
μα μην τις πείς πως πέθανα πως χάθηκα και πάω
να με θυμάται δυνατό και πως ψηλά πετάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
