stixoi.info: Ξαφνιασμένα κυλούν

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132762 Τραγούδια, 271267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ξαφνιασμένα κυλούν

Λευκό περιστέρι,
πίσω απ'τα σύννεφα η ψυχή μου,
ταξιδεύει στα μονοπάτια
της ύπαρξής σου.....

Αγκαλιάζει το άπειρο
κι η σιγαλιά της νύχτας
γεμίζει ανύπαρκτες ελπίδες
τον χαμένο μου κόσμο.....

Πόσο γελάστηκα,
όταν στην φωτιά της καρδιάς σου
ακούμπησα την ψυχή μου
στην ξέφρενη πορεία της αγάπης.....

Ένας Λυγμός έμεινε
κι ένα ταξίδι....
Κι'η παγωνιά αγγίζει
την ερειπωμένη μου ύπαρξη....

Φθινόπωρο στην ψυχή μου...
και τα φύλλα της,
ωχρά, σκορπισμένα στο χώμα,
στους αμπελώνες των λυγμών,
ξαφνιασμένα κυλούν....

Νίκος Π.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ο Ποιητής, είναι ένα με τον καθρέφτη του.. Κατάσαρκα φορά τις λέξεις και βουλιάζει μ'αγωνία....

Ηλιαχτίδα 22-02-2007 @ 01:57	::cry.::
nickperakis 22-02-2007 @ 01:58	Α, όχι.... Δεν τα βάζω για να προκαλώ θλίψη Ηλιαχτίδα μου... ::no.::
ΑΙΟΛΟΣ 22-02-2007 @ 02:18	Καλό… μα πολύ καλό Νικόλα… Καλημέρα… ::smile.::
Αστρογιογγι 22-02-2007 @ 02:52	Η τελευταια στροφη Νικολα πολυ αγαπημενη...Καλημερα!
ΤΟΞΟΤΗΣ 22-02-2007 @ 03:27	Νίκο και πάλι καλημέρα Ένας Λυγμός έμεινε κι ένα ταξίδι.... Κι'η παγωνιά αγγίζει την ερειπωμένη μου ύπαρξη.... κι αυτό και το τέλος υπέροχα ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο