| |
[I]Κομμάτια ατίθασης ζωής μπροστά μου φτερουγίζουν,
μια αίσθηση... αθάνατη ψυχή,
γιατί όμως η καρδιά να πονάει, να 'ναι τόσο μικρή;
Σηκώθηκα πρωί, να δω τον ήλιο
έψαξα πολύ... μα δεν τον βρήκα
γιατί μόνο σε όνειρα... σ’ αστερισμούς σου μπήκα;
Βρέθηκα μόνος με το πάθος
μαζί του κάθ' όνειρο ωραίο,
τι είναι αυτό που μ'οδηγεί;... η ευαισθησία;... το μοιραίο;
Άφησα την σκέψη ελεύθερη
κι αυτή κάνει ανταρσία
για όλα εγώ υπεύθυνος;... ή μήπως η αθανασία;
Δάμασα τον πόνο και τον σέλωσα,
κάθισα από πάνω για να φύγω,
είναι αλήθεια πως δεν ένοιωσα;... είναι αλήθεια... ή κάτι κρύβω;
Πήρα μια ζωή και περιπάτησα,
ήρθα... και βρήκα ότ' είν' ωραίο
γιατί ό,τι έχω πάλι να χάνεται;... γιατί να φαίνεται λαθραίο;
Έψαξα στο δάσος σου την ευτυχία
χάθηκε εκεί μέσα... η ψυχή μου
βαθιά κοιτώ στα μάτια σου... αξίες στην ζωή μου;
Έδωσα στο φεγγάρι όνομα,
μου 'πε κι αυτό... «θα φύγω»
ίσως κανείς δεν γνώριζε... ή το 'νιωσε για λίγο;
Είναι ωραία τα μάτια σου
μάτια μιας νύχτας μ'άστρα
γιατί δεν είν' ανθρώπινα;... να γκρέμιζαν τα κάστρα;
Κι εγώ ξανά πλησίασα
έφτασα στην πηγή σου
γιατί λοιπόν δεν μ'άφησες, να πιώ απ’ την πληγή σου;
Εφούντωσε στα στήθη μου
το πάθος άγρια φίδια
τι να ‘ν’ αυτό που μ' άδειασε;... κι 'ν’ όλα μι’ απ’ τα ίδια;[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
