Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο πρόσφυγας
 αυτό μου βγήκε από ένα Κυπριακό σκετσ που άκουσα το Σάβατον στο ράδειο δέν τ΄έγραψα στήν Κυπριακή διάλεχτο για να καταλάβετε το νόημα του
 

Ο πρόσφυγας

Η τέχνη η χειρωνακτική
Ήτανε η δουλειά σου
Και με μεράκι δουλεύες
Να ζήσεις τα παιδιά σου

Πρόσφυγας στήν πατρίδα σου
Τώρα εσύ έχεις γίνει
Η νοσταλγία του γυρισμού
Απ’ την ψυχή δέν σβήνει

Έπιασες και εσκάλισες
Σε ξήλο το χωριό μας
Νάναι η μνήμες άσβηστες
Καί μας και τών παιδιών μας

Δρόμους και σπίτια έκανες
Την εκλησιά σχολείο
Ακόμα και τον πλάτανο
Κοντά στο δημαρχείο

Μέρα και νύχτα δούλεύες
Μέχρι να το τελειώσεις
Καί μολις το τελείωσες
Ψυχή είχες παραδώσει

Το έργο αυτό που έκανες
Θά είναι στό μυαλό μας
Στολίδι θα το βάλουμε
Μες τόν συνοικισμό μας




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

natalia mitsiou
 
Ζήνωνας
22-02-2007 @ 05:55
Πολύ καλό Ναταλία! Συγχαρητήρια. Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα γράφεις.


Καλό βράδυ σ' εσένα.
ΤΟΞΟΤΗΣ
22-02-2007 @ 05:57
Γεια σου Ναταλία.

Η νοσταλγία της πατρίδας είναι πάντα στο μυαλό μας
Και θα είναι όπου κι αν βρισκόμαστε.
Άντε να πάρω και γω τα ξαδέλφια μου κανένα τηλέφωνο.
::up.::
Ηλιαχτίδα
22-02-2007 @ 05:58
Καλημερα Ναταλία μου ::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
22-02-2007 @ 06:29
Πολύ… μα πολύ καλό Ναταλία μου…
Να είσαι καλά πάντα και να γράφεις…
::smile.::
KTiNoS
22-02-2007 @ 06:53
::wink.::
CHЯISTOS P
22-02-2007 @ 07:48
η φάμπρικα του έτρωγε
σαν τέρας την υγειά του
μα ο πρόσφυγας δεν κώλωνε
και είχε τα δικά του

στις λίγες λεύτερες στιγμές
αντί να ξαποστάσει
με το σκαρπέλο σκάλιζε
ένα εικονοστάσι

μα όταν το τελείωσε
δεν είπε να καθίσει
και σκέφτηκ’ όλο το χωριό
να αναπαραστήσει

μέρα τη μέρα αδιάκοπα
και με περίσσιο ζήλο
την πατρική του γειτονιά
την χάραζε σε ξύλο

ο ιδρώτας ασταμάτητος
τον μούλιαζε σε βάθος,
μέρα δουλειά στη φάμπρικα
νύχτα δουλειά στο πάθος

και κούραση μηδαμινή
στη σκέψη της ελπίδας
που θα ‘βλεπε να ορθώνεται
τ’ όνειρο της πατρίδας

και τ’ όνειρο τελείωσε
σαν τέλειωσε η μακέτα
κι έγραψε «να ο τόπος μου»
πάνω στην ετικέτα

πάνω, στο ξύλο τ’ άψυχο
έκρυβε συγκινήσεις
σπίτια, σχολεία κι εκκλησιές
κι όλες τις αναμνήσεις

μα τέλειωσε και η ζωή
τα χρόνια είχαν περάσει
και την πατρίδα του στιγμή
δεν είπε να ξεχάσει

ποιος ξέρει ; ίσως άδικα
να είχε μαραζώσει
κι άδικα πια σε ξένη γη
είπε να μη ριζώσει

ποιος ξέρει ; ίσως δίκαια
σκεφτόταν την πατρίδα
και δίκαια στηριζότανε
στου νόστου την ελπίδα

με κάποιους τύπους σαν και αυτόν
η Ελλάδα έχει φήμη !
τι και αυτός σαν πέθανε ;
μας άφησε την μνήμη….

….που οφείλουμε να μην την ξεχνάμε, Ναταλία μου
Φαληρέας
22-02-2007 @ 07:54
::wink.:: ::love.::
Ηπειρωτης
22-02-2007 @ 10:40
Παρα πολυ ωραιο Ναταλια....την καλησπερα μου ::smile.::
primavera
22-02-2007 @ 11:17
μπράβο και σε εσένα Ναταλία μου και στον Χρήστο!
να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
skonik
22-02-2007 @ 11:53
βιογραφια σε στιχους..
και εξυπνο και καλο ::yes.::
estia
22-02-2007 @ 13:52
Αγράμπελη και Χρήστο με λιώσατε,
νάσθε καλά όπου και νάσθε. ::hug.:: ::hug.::
Aris4
22-02-2007 @ 16:00
Μπραβο βρε Ναταλακι , πολυ ωραιο !!! ::up.::
agrampeli
23-02-2007 @ 05:00
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα καλά σας λόγια ::yes.::
AETΟΣ
23-02-2007 @ 12:00
Πολυ ωραιο Ναταλια! ::yes.:: ::smile.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο