Τσακίρη Χαρά
22-02-2007 @ 08:56 | Απλα αψογο και γι'αυτο μπηκε κατευθειαν στ' αγαπημενα!!!! | |
Σκοτεινός ποιητής
22-02-2007 @ 09:42 | Γοητευμένος.... | |
Αστρογιογγι
22-02-2007 @ 10:07 | !!! | |
Palioxaraktiras
22-02-2007 @ 10:17 | Περα απ το οτι ειναι υπεροχο μου δημιουργησε τη διαθεση να απαντησω στο ποσα
Καλησπερα | |
Ηλιαχτίδα
22-02-2007 @ 10:45 | ::love.:: | |
Μαρία Χ.
22-02-2007 @ 10:53 | Και γιατί δεν απαντάς Palioxaraktira? Οι εδώ καταθέσεις δεν σβήνονται.. με τίποτα.. ελεύθερα λοιπόν! Ίσα - ίσα.. που ό,τι γράφουμε -νομίζω- είναι.. και πρέπει να είναι μια απλή αφορμή για προσωπικές καταθέσεις.. καλή σου νύχτα! | |
primavera
22-02-2007 @ 11:15 | ::smile.:: ::love.:: | |
balistreri
22-02-2007 @ 11:59 | Τόσα σκαλιά όσοι οι μήνες και τα χρόνια
Τόσες σκιές όσα τα φώτα τα θαμπά
ίσως να θέλεις να με κυνηγάς αιώνια
ίσως να ψάχνεις στα σκοτάδια συντροφιά.
Τόσες ανάσες όσα φιλημένα χείλη
Τόσες ελπίδες όσα κι όνειρα μισά
Η τελευταία μου ευωδιά καίει στο καντήλι
Το πρώτο ψέμα μου πνίγεται στα ρηχά.
Τόσα χιλιόμετρα όσα και οι ανάγκες
Τόσες εικόνες όσες ήταν κι ματιές
Οι τελευταίες οι φωτιές σβήσαν μ' ανάσες
Κι ο ναυγός είμαι μόνο εγώ μαθές..
Ρίχνω στη θάλασσα όσα έζησα με πάθος
Να βρουν σωσίβιο σ' όσα στερήθηκα πολύ
Μόνο δυο μέτρα είν' της σκέψης μου το βάθος
κι εσύ στα χέρια μου σωτήριο σχοινί.
Γιατί είσαι πάντα της ζωής μου ουρανός
και στην καρδιά σου μοναχά εγώ χωρώ
Εσύ σταγόνα μου, η λίμνη, ωκεανός
Μόνο για χάρη σου να ζω εγώ μπορώ...
Επειδή δεν το έκανε ο παλιοχαρακτήρας, και καθώς οι καταθέσεις δεν σβήνονται είπα να το τολμησω εγώ... | |
« Ακρόνειρο »
22-02-2007 @ 12:31 | Καλησπέρα Μαρία. | |
χρήστος
22-02-2007 @ 13:14 | πολύ όμορφο Μαρία και πάλι, να είσαι καλά | |
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
22-02-2007 @ 13:52 | omorfo poli Maria mou.mou arese.kai me provlimatise boro na sou po....
kalo vradi na eheis! | |
CHЯISTOS P
22-02-2007 @ 14:01 | Μαρία, το ποίημά σου εξαιρετικό (και ο/η balistreri επίσης)
Καλό βράδυ ! | |
poetryf
23-02-2007 @ 07:13 | Υπέροχο όπως πάντα Μαρία μου!!! ΜΗ σταματάς να γράφεις... ::love.:: | |
 |
