| |
Μ’ ένα εισιτήριο παγίδα
και άγνωστο προορισμό,
μ’ αποσκευές μου την ελπίδα
και ένα χάρτη δανεικό.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει,
ούτε ποια είναι η διαδρομή.
Τι παραπάνω θα ζητήσει
για το ταξίδι η ζωή.
Σε κάποιες στάσεις κατεβαίνω,
αλλάζω δρομολόγιο.
Το χάρτη δεν καταλαβαίνω
μα είμαι εδώ και προσπαθώ.
Έτσι σε γνώρισα κι εσένα,
σε στάση-ανταπόκριση,
και πήραμε το ίδιο τρένο
και ταξιδεύουμε μαζί.
Έλα και πιάσε με απ’ το χέρι.
Λόγια, πες μου, παρηγοριάς.
Δείξε μου εκείνο το αστέρι
που μένει ξάγρυπνο για μας.
Κι εγώ θα σιγοτραγουδήσω
ένα ταξίδι της ψυχής
και τρυφερά θα σε φιλήσω
όταν θα αποκοιμηθείς.
Από βαγόνι σε βαγόνι
πέφτω πάνω στον ελεγκτή
κι αυτό που πάντα με πληγώνει
είναι πως ξέρω τι θα πει.
Ποιος οδηγεί αυτό το τρένο;
Ποιος έχει στρώσει τις γραμμές;
Το εισιτήριο εξοφλημένο
ή το πληρώνω με πληγές;
Ρεφραίν
Ταξιδεύω μ’ αυτό το τρένο
και η ζωή μου χαμογελά.
Μου χαμογελά,
το μάτι μου κλείνει πονηρά.
Μου χαμογελά,
κι απ’ το μανίκι με τραβά.
Μου χαμογελά,
σε λάκκο με φίδια με πετά.
Μου χαμογελά,
κι έπειτα πια δεν μου μιλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
