| |
Κλείστε τις πόρτες ,
μην τύχει και φύγει...
Κι αν φύγει,
τ'αστέρια ας φωτίζουν το διάβα της,
και το φεγγάρι,
με το καθάριο του φως
ας της στολίζει το μέτωπο...
Κι αν φύγει,
διάπλατα ανοίχτε τις και πάλι,
νά'βρει,
του γυρισμού τον δρόμο ...
Κάποια μέρα,
όταν το ολόγιομο φεγγάρι,
κρυμμένο πίσω απ'τις φυλλωσιές
μια τόσο δα μικρή αχτίδα του ρίξει,
τότε θα το ξέρω..
Εσύ θα'σαι!
Που θα γυρνάς αγέρωχη,
με δύναμη περίσσια..
Απ'τις φωτιές αλώβητη
και τους λευκούς χειμώνες μεστωμένη..
Με τ'άλικό σου χρώμα στιλπνό..
και στης καρδιάς σου τους κάλυκες,
πρόθυμη ν'αποθέσεις την αγάπη..
Νίκος Π.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
