| |
Οι δρόμοι μας παράλληλοι διασταύρωση καμιά
δυο ξένοι τώρα είμαστε από το πουθενά
Στο βάθος της αγάπης μας ο κήπος της σιωπής
πληγώθηκα και μάτωσα το βράδυ της φυγής
Σε μια σελίδα έγραψα τι έμεινε απ' το νου
με ρίμες ακατάληπτες σε ζήταγα παντού
τραγούδησα τον πόνο μου, τον έκανα σκοπό
στη θύμησή σου κόλλησα μα έμαθα λοιπόν
Και τι κατάλαβα που σε αγάπησα
και τι κατάλαβα τώρα την πλάτη μου γυρνάς
και τι κατάλαβα που εγώ σε πίστεψα
πολλά σου έδωσα δεν πήρα πίσω τίποτα
Οι δρόμοι μας παράλληλοι και λύση δεν θα βρω
τεμνόμενοι να γίνουνε μετά το χωρισμό
Σαν άγνωστοι θα ζήσουμε και από μακριά
ποτέ δεν θα μιλήσουμε εμείς όπως παλιά
Στην τρέλλα μου θα χάνομαι και θα καρδιοχτυπώ
στο σπίτι μου θα κλείνομαι κουβέντα δεν θα πω
Στην άκρη του ονείρου μου θα είσαι πάντα εσύ
μα ξύπνησα και είδα πια τι κρύβει η ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
