| |
[align=center][I][B]Πέφτουν τ’ αστέρια βροχή
Πέφτουν τ’ αστέρια βροχή,
στις χούφτες του Μάη τα βράδια,
σωπαίνει η νύχτα στο λίκνο της άνοιξης,
σαν λέει η γιαγιά παραμύθια.
Κι ένα παιδί μοναχό,
καβάλα στη ράχη του ονείρου,
ξυπνά τους αγγέλους, ξυπνά το Θεό,
στην άδολη την προσευχή του:
Να γίνει ο κόσμος φωλιά,
να’ ρθουνε λευκά περιστέρια,
ν’ ανάψει Θεέ μου φωτιά,
να δώσουμε κύκλο τα χέρια…
Λουλούδι θα πει «Σ’ αγαπώ»,
αστέρι θα πει «Σε γυρεύω»,
ο ήλιος που δύει θα πει «νοσταλγώ»,
και σαν ανατέλλει «πιστεύω».
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου
στη γλώσσα της φύσης Σου μιλά.
Καράβι η καρδιά που γυρνά,
να βρει ένα λιμάνι αγάπη,
πουλί είν’ η σκέψη που απλώνει φτερά
ελεύθερη στα ουράνια πλάτη.
Κι εγώ ένα αστέρι μικρό
π’ ανάβει απ’ τον άπειρο ήλιο,
ας γίνει η ψυχή μου Χριστέ στο ζητώ,
δικό Σου αιώνιο βασίλειο.
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου
στη γλώσσα της φύσης Σου μιλά.
Λουλούδι θα πει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
