(Καταφεύγω στο ελεεινό καταφύγιο των στίχων μου
Έτσι που ανήλεα βομβαρδίζομαι από την απουσία σου.)
[/align][align=center]Αναμένω της νύχτας τη διάφανη απαλότητα
Να σκεπάσει του μυαλού μου τον τρεμάμενο φόβο
Και βάλσαμο να στάξει στις πληγές της ημέρας
Από έναν ουρανό διάτρητο από χιλιάδες αστέρια
Έτσι που να μην θυμάμαι
Να μην θέλω
Να μην περιμένω
Της δικής σου επιείκειας τη νάρκωση.
