| |
Ο ήλιος χτυπάει γελαστός της άνοιξης την πόρτα
φέρνει λαμπρή μεταξωτή ανάλαφρη φωτιά
τυλίγεται στα σύννεφα σαν τα φιλιά τα πρώτα
και τραγουδάει σιγανά μαζί με τα πουλιά
Διαβάτες κοντοστάθηκαν τη μέρα να μετρήσουν
στο δεύτερο σταμάτησαν από την ομορφιά
όσοι φοβούνται να κοιτούν πρώτοι τους θα δακρύσουν
καθώς η ζωή στολίζεται μονάχα με χαρά
Γυμνή η αγάπη τόξεψε σημάδι στη καρδιά
τα βέλη πως πυρώθηκαν απ’ την μελαγχολία
Στέκει ο χειμώνας άρχοντας ντυμένος στα λευκά
Γυαλίζοντας στης άνοιξης την θεία πανοπλία
Στερνή πνοή ο άνεμος θ’ αφήσει θλιβερή
Πάνω στου Μάρτη τα μαλλιά τα φρεσκοχτενισμένα
‘κει που ανταμώνει η δροσιά με την ανατολή
και χρωματίζει τα βουνά τα κακογερασμένα
Σοκάκι άδειο σκοτεινό το παίρνει η αντηλιά
ταξίδι απροσδόκητο φουρτουνιασμένης δύσης
όσα κοιμούνται στο μυαλό φωλιάζουν στη καρδιά
καημοί τις νύχτες γίνηκαν να γλυκονανουρίσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
