| |
| | Αρμύρα Ψυχής |  | | | ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝΕ ΜΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΙΑ | | |
Είχαν φτάσει μεσάνυχτα
κι είχαμε πάψει,
να μιλάμε για διάφορα,
απλά.
Φιλαράκια που ήσυχα,
είχαν σωπάσει,
αφού ήπιαν και είπανε,
πολλά.
Στο δωμάτιο έπαιζε,
ραδιοφωνάκι,
ένα μπλούζ που μας μάγεψε,
την καρδιά.
Ένα βλέμμα ανταλλάξαμε
κι η Γη εχάθη,
στου Παράδεισου τ' άδυτα,
βαθιά.
Τρυφερά χαμογέλασες
κι έλαμψε η πλάση,
μεσ' την κρύα και άχρωμη,
χειμωνιά.
Με το χάδι διαλύσαμε,
κάθε αυταπάτη
και τα χρόνια μας σβήσανε,
μεσ' τη νυχτιά.
Σ' ένα μπλούζ καταγράψαμε,
κάθε ευχή μας,
με το σώμα χαράξαμε,
ρότα ζωής.
Στην αρμύρα γευτήκαμε,
απ' την ψυχή μας,
πελάγη αγάπης,
παντοτινής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | mapetrou | | | |
|
Spartinos
28-02-2007 @ 11:12 | ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.:: | | SΤAVRIANNA
28-02-2007 @ 13:04 | ::yes.::
| | « Ακρόνειρο »
28-02-2007 @ 13:15 | Ομορφούλα σκέψη..
Καλησπέρα. | | agrampeli
28-02-2007 @ 22:46 | Στην αρμύρα γευτήκαμε,
απ' την ψυχή μας,
πελάγη αγάπης,
παντοτινής.
υπέροχο ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
