| |
[I][B]Άλλη μουσική θα παίζουν της καρδιάς μου η χορδές,
αγάπη άγνωστη εσύ,που γίνηκες μαέστρος,
απλώνοντας τις νότες με κάποιον αναστεναγμό.
Ιστορίες θα σου έλεγα κάθε που θα πέφτε ο ήλιος
για άλλους καιρούς,
και για έρωτες που γονάτισαν της συνήθειας
οι προσταγές.
Μακριά εσύ,
σαν πολυπόθητη στεριά
που βλέπει ο ναυαγός λίγο πριν ξεψυχήσει.
Των αισθημάτων οι καταθέσεις,
φοβισμένες λες πρέπει να'ναι
σαν της απόστασης το μαχαίρι
γυρεύει να τις κόψει,
μα ξέρει η μοίρα πως έρωτας μου
όσο δεν σε βλέπει,
τόσο φουντώνει
και όσα θα λάβεις κάποτε
τοκισμένα από λαχτάρα θα είναι.
Διαλύεται η μοναξιά μου από τ'όνειρο
και σου γνέφει από μακριά,
παράτολμα σε πλησιάζει
σαν η καρδιά σου να ΄ταν
άπατητη βουνοκορφή.
Κλείνεται στο πλήθος η καρδιά μου
σαν νυχτολούλουδο
να αποκριθείς περιμένει, ξανά στο κάλεσμά της,
Όταν θα έρθει η στιγμή,
και παραδωθεί του πεπρωμένου το κλειδί
απ'την πόρτα της καρδιάς σου
θα κάνω σε 'σένα αυτό
που στην φύση κάνει η άνοιξη...[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
