| Α ναπολώντας παρελθόν,
αγωνίζοντας παρόν,
ονειρευόμενος το αύριο,
ξάφνου κι αναστέναξε ο φίλος μας ο κόσμος.
Μ ε την εύνοια πλανητών,
των πολύτροπων μουσσών,
δίχως νου μακάβριο,
ξάφνου χαμογέλασε ο φίλος μας ο κόσμος.
Α κούγοντας ταλαιπωρίες,
ηλικιωμένες τις κυρίες,
δούλος με υπερωρίες,
ξάφνου και εδάκρυσε ο φίλος μας ο κόσμος.
Ν άτος τώρα αγκομαχά,
τα βλέφαρα ανοιχτά,
κανείς δεν προσκυνά,
ξάφνου και μας άφησε ο φίλος μας ο κόσμος...
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|