| |
Α ναπολώντας παρελθόν,
αγωνίζοντας παρόν,
ονειρευόμενος το αύριο,
ξάφνου κι αναστέναξε ο φίλος μας ο κόσμος.
Μ ε την εύνοια πλανητών,
των πολύτροπων μουσσών,
δίχως νου μακάβριο,
ξάφνου χαμογέλασε ο φίλος μας ο κόσμος.
Α κούγοντας ταλαιπωρίες,
ηλικιωμένες τις κυρίες,
δούλος με υπερωρίες,
ξάφνου και εδάκρυσε ο φίλος μας ο κόσμος.
Ν άτος τώρα αγκομαχά,
τα βλέφαρα ανοιχτά,
κανείς δεν προσκυνά,
ξάφνου και μας άφησε ο φίλος μας ο κόσμος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
