| |
Σου γράφω πέντε το πρωί χωρίς εικόνες
Δίχως το βάρος της ψυχής μες στο κορμί
Σ’ αυτές τις ώρες δεν χωράνε οι κανόνες
Κι έτσι πλανιέται η σκιά μου μοναχή
Τρέχει το χρόνο να προλάβει και να έρθει
Εκεί που νιώθεις που ελπίζεις κι απορείς
Δεν το αντέχει η ζωή σου να μην το έχει
Αυτό που θέλεις που μπορείς μα δεν μπορείς….
Μέσα στη δίνη μιας πελώριας ανάγκης
Σαν μια σταγόνα της βροχής των ουρανών
Όσα περνάς για το χατίρι μιας αγάπης
Είναι συντρίμμια περασμένων εποχών
Κι όσα διαλέγεις είτε θέλει είτε όχι
Μοιάζουν με κύματα σε θάλασσα θολή
Στου ερωτά σου την απότομη απόχη
Έχει γαντζώσει για καλά η λογική…..
Μην νιώθεις άσχημα για όσα δεν κολλάνε
Κράτα για σένα τις καλύτερες στιγμές
Όσοι σου είπαν ξαφνικά πως σ’ αγαπάνε
Ήταν φαντάσματα που ζούσαν σαν σκιές
Μην περιμένεις να σου πούνε την αλήθεια
Μόνο στα όνειρα γεννιέται η χαρά
Είμαστε μόνοι κι ας μας έγινε συνήθεια
Να σ’ αγαπώ να μ’ αγαπάς κάπως στυφά….
Κοίτα τα μάτια μου και δες πως σε γνωρίζω
Κι είμαι παρόν όταν μιλάς με σιγουριά
Κάθε φορά που ξεκινάς εγώ γυρίζω
Μα συναντιόμαστε στου δρόμου τα μισά
Δεν έχει άλλο η ζωή μας να ζητήσει
Δεν έχει άλλο το κορμί μας να τραφεί
Ότι κι αν ζεις είναι ο χρόνος που γυρίζει
Κι ότι κι αν ζω είναι δική σου επιλογή….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
