agrampeli
04-03-2007 @ 01:57 | πολύ πολύ καλό ::yes.:: | |
χρήστος
04-03-2007 @ 02:07 | πολύ καλό φίλε μου, καλημέρα | |
Μαρία Χ.
04-03-2007 @ 02:41 | Πολύ όμορφο και αληθινό Κώστα! Καλημέρα... | |
iokasth
04-03-2007 @ 02:41 | Αγαπάς την ζωή .....!! πολύ ωραίο!!!
Καλημέρα!
ΝεφΕλλη
| |
SΤAVRIANNA
04-03-2007 @ 03:41 | ::yes.:: | |
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
04-03-2007 @ 04:10 | Καλημέρα και από εμένα αγαπητέ μου Κωνσταντίνε! ::smile.:: | |
kapnosa-v-ainigma
04-03-2007 @ 05:55 | Γεια σου Κωστη . Κοίτα τι σου βρηκα....
http://tsalimi.blogspot.com/2007/02/blog-post_21.html
Κανονιστε καμία στιχοσυναντηση φιλαράκια ....Χαιρετισμούς! ::yes.:: | |
Τσακίρη Χαρά
04-03-2007 @ 06:28 | Περιεργη η καλημερα σου και τελεια δοσμενη!!!!!!!!
| |
kostas71
04-03-2007 @ 11:38 | Στέλνω φιλιά σε όλους... .kapnosa ενδιαφέρον να είσαι καλά...
| |
justawoman
04-03-2007 @ 13:53 | πολύ καλό Κώστα
καλησπέρα | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
04-03-2007 @ 19:06 | Καλημέρα!
Μου γέννησες την εξής σκέψη.. Το να νιώθεις το μέγεθος της μοναξιάς σε βαθμό που να συνειδητοποιείς το απόλυτο ένα, εσένα. Προυποθέτει παντοδύναμο νου. Αυτό οδηγεί στο επόμενο βήμα. Την απόλυτη γνώση σου. Δύσκολο πολύ. Λίγα μυαλά το έχουν καταφέρει. Να αγγίξουν το ανώτατο επίπεδο.Αναρωτιέμαι αν αξίζει. Με τίμημα την πλήρη αποξένωση. Με αντάλλαγμα τον εαυτό σου.Το συγκεκριμένο απόλυτο με τρομάζει, δεν με ελκύει.Και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί έτσι ο νους να αντέξει.Και που θα καταλήξει.
Σταματώ. Τρομάζω με την ιδέα.
Είναι δυνατό να μη μου άρεσε το γραπτό σου..
Προτιμώ το όνειρο το απατηλό.. | |
ofilia
19-03-2007 @ 14:43 | αυτο το ποιημα θα παρουσιάσω στην παγκόσμια ημέρα ποίσης κωστα. εχει πολύ ομορφο μέτρο το χάρηκα οταν το διάβασα....η εκπομπη θα βγει 8.30 στην συχνοτητα που με ακους lamiafm1.gr | |
Ντι Ντι
04-09-2007 @ 11:22 | μια αισιοδοξη μελαγχολια........ ειναι ο,τι με εκφραζει περισσοτερο και μου αρεσει. Το λατρεψα αυτο σου το ποιημα! | |
 |
