| |
Στην μέση της πλατείας έχω κάτσει
σε ενα παγκάκι ξύλινο,μικρό
χώραει ενα άτομο και αυτό μ'εχει κουράσει
δεν έχει χώρο για εσένανε και για αυτό φταίω εγώ
μες στο σκοτάδι η καρδιά μου είναι μόνη
σαν ενα τραίνο με αδειανό βαγόνι
και η ζώη μου ουσία πικρή μου
βγάινει ο ήλιος μα η ψυχή δεν ξημερώνει
Υπάρχουν ανθρώποι τριγύρω μα εδώ μονάχος
σε περιμένω και τα μάτια μου ένας βράχος
δυό μαύρα μάτια σαν δυό κομμάτια
που θα ενωθούν οταν σε δούν θα γίνουν ένα
Είναι οι αγάπη μου απέραντη για΄σένα
είναι το μίσος μου εμπόδιο μικρό
με αυτά που κάνεις θα με τρελλάνεις
μα δεν με νιάζει γιατι με κάνεις και νιώθω ώραια
και θέλω τόσα να σου πώ μα εσύ σιώπη
μια απεράντη γαλλήνη στην ψυχή
και μια φουρτούνα στα σωθικά μου
γιάτι είσαι πάλι μακριά και σε θέλω κοντά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
