Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανάθεμά σε μοναξιά
 Καλησπέρα σας...
 
Πόσο φοβάμαι το χαρτί
Τ' αμείλικτο μελάνι
Έχουνε σκάψει μια ψυχή
Μ' ολόχρυσο σκερπάνι...

Πόσο φοβάμαι να δοθώ
Ξανά στην απουσία
Πές μου πως είσαι αληθινός
Και γίνομαι θυσία...

Βαρέθηκα τη διαδρομή
Σαλόνι και κρεβάτι
Και μια κουζίνα σκυθρωπή
Αρώματα γεμάτη...

Ανάθεμά σε μοναξιά
Που δεν μ' αφήνεις μόνη
Μια τελευταία ρουφηξιά
Δώς μου.. κι ας με πληγώνει...

Ανάθεμά σε έρωτα
Που μάχεσαι τη λήθη
Θα προτιμούσα μιαν οχιά
Να κρύβω μες στα στήθη...

Δώσε μου μια λαβωματιά
Και δάκρυ δεν θα χύσω
Το ματωμένο χέρι σου
Άσε με ν' αντικρύσω...


5-3-2007


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
Ηλιαχτίδα
05-03-2007 @ 05:45
::smile.:: ::love.::
ΤΟΞΟΤΗΣ
05-03-2007 @ 06:04
Γεια σου Μαράκι,

Πάρε μια λαβωματιά να δούμε..............θα βγεις αληθινή; ::love.::
Βασίλης Ιωαννίδης
05-03-2007 @ 06:12
πανεμορφο!
agrampeli
05-03-2007 @ 06:19
πανεμορφο! ::yes.::
poetryf
05-03-2007 @ 07:44
Με στίχο τόσο αλλιώτικο
και τόση θλίψη μέσα...
Νόμιζω σε αγάπησα ακόμα παραπάνω...
Με άγγιξες για ακόμα μια φορά! ::love.::
balistreri
05-03-2007 @ 07:47
Έλα... και κρύψου στην ψυχή μου
και μην φοβάσαι το χαρτί και το μελάνι
όλους τους φόβους σου - σου λέω εγώ ζωή μου -
θα τους θερίσω με του Χάρου το δρεπάνι...

Όχι θυσία - δυο φιλιά σου μόνο δώσε
και θα 'μαι δίπλα σου εγώ παντοτινά
έλα Μαρία Χ. και την ζωή μου σώσε
έλα όπως πρέπει σε αγία... ταπεινά.

Αρώματα για σένανε φτιαγμένα
αστην ρουτίνα κι ακολούθα την αγάπη
όλα παράτα τα και φύγε - δες εμένα -
καιρός να ζήσεις μια ζωή που 'ναι γεμάτη.

Άσε λοιπόν την μοναξιά ...μην αναθεματίζεις
ψάξε να βρεις του έρωτα ξανά την σαϊτιά
μον' έτσι σ' αυτήν, την ζωή - με έρωτα - γεμίζεις
κι ας γίνει πρώτη τώρα πια η έσχατη ρουφηξιά.

Άφησε και τον έρωτα ...ευθύνεςμην του ρίχνεις
δεν μάχεται την λήθη αυτός αλλά μονάχα εσύ
κι απ' την οχιά που τώρα εσύ δεν κρύβεις μα την δείχνεις
κάμω το δηλητήριο ΄γω κόκκινο κρασί...

Τα δάκρυά σου αγίασμα
το αίμα σου ευλογιά
εγώ μπροστά σου μίασμα
σύ ίδια η Παναγιά...

Ουφ...ουφ... Δεν φαντάζομαι να έχεις γράψει ήδη κι άλλο...
Άθη Λ.
05-03-2007 @ 07:57
πολύ όμορφο...
είχα γράψει κι εγώ για τη μοναξιά και η δημιουργία μου είχε ακριβώς τον ίδιο τίτλο..
Mαρία δεν ξέρεις τι μου θύμισες... ::love.::
marakos1948
05-03-2007 @ 08:03
έχουμε και σκιτσογραφία άμα λάχει να με πολούς μοναχικούς ανθρωπους που για μια ωρα δεν αισθάνονται μόνοι.Κοπιάστε! ::smile.::
Μαρία Χ.
05-03-2007 @ 08:10
Αυτά παθαίνει όποιος φεύγει για σ/κ
Απ' το Θανάση.. κατευθείαν εκδρομούλα
Άλλη φορά νά 'χεις μαζί σου και στυλό
Και τις ιδέες σου σε χάρτινη σακούλα!

Καλό σου απόγευμα balistreri (τί σημαίνει αυτό επιτέλους;).. καλά πέρασες;.. Είσαι απίστευτος όμως! Πότε πρόλαβες και απάντησες σε όλα;;; Το έχεις πάρει στα σοβαρά μου φαίνεται...
Άθη Λ.
05-03-2007 @ 08:11
για το φίλο balistreri... no comment!
απλά απερίγραπτος... ::theos.::
balistreri
05-03-2007 @ 08:33
Μα τι να κάνω; μόνο στίχους πια να γράφω;
πρέπει και κάπου - κάπου να το ρίχνω έξω
μα τώρα γύρισα και -να- στο υπογράφω...
έχω όρεξη με στίχους για να παίξω...

ΥΓ. Καλό απόγευμα... Άθη σ' ευχαριστώ αλλά αυτή δεν παίζεται... Μαρία Χ. ( Balistreri: Είναι η τραγουδίστρια Ρόζα Μπαλιστρέρι από την Κάτω Ιταλία... αγαπημένη του Θανάση και φυσικά καταπλητική... Την αναφέρει ο Θανάσης στο τραγούδι "Νυχτέρι". Ο Θανάσης πήγε μέχρι εκεί για να βρει μουσικές της... και βρήκε...) πάντως με δυσκολία σε προλαβαίνω....
deti
05-03-2007 @ 10:05
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι..
Δε σε λυπάται Μαρία μου; Μην τη λυπάσαι ούτε εσύ!
Costantine
05-03-2007 @ 12:08
απίστευτο, στο ποίημα σου συνάντησα όλα αυτά που σκεφτόμουν, σε ευχαριστώ πολύ μαράκι, συνέχισε έτσι............
::hug.::
mikrimagissoula
05-03-2007 @ 18:11
Πόσο φοβάμαι να δοθώ
Ξανά στην απουσία
Πές μου πως είσαι αληθινός
Και γίνομαι θυσία...

Υπέροχο... ::yes.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο