| |
Νιώθω μονάχη σου ν' αναρωτιέσαι το γιατί
να 'ναι τα μάτια σου υγρά και βουρκωμένα
η μοίρα αδίστακτη, σου πέταξα άσχημο χαρτί
και στην ποινή, μοιάζουν τα χέρια σου δεμένα.
Σαν μοχθηρός, στο μάτι να σ' έβαλε εχθρός
και δοκιμάζει τις αντοχές σου στις οδύνες
σαν κάποιος να σε ζήλεψε, ιδιότροπος θεός
και ετοίμασε για την καρδιά σου γκιλοτίνες.
Κι εγώ, φιγούρα ξένη, μίλια κι αν είμαι μακριά
σ' άγνωστα μήκη πιάνω τον πόνο της ψυχής σου
σε νιώθω, κι ό,τι σου λέω δεν είναι για παρηγοριά
μα νιώθω ανθρώπινα κοντά, πονάω κι εγώ μαζί σου.
Οι αγάπες που έχασες, κομμάτια του εαυτού σου
πληγή που χάσκει και μπάζει κρύο απ' το κενό
μια μοναξιάς κραυγή που ελάχιστοι θ' ακούσουν
κι ένα παρόν να νιώθεις άδειο, θλιμμένο κι ορφανό.
Μα σκέψου τις αγάπες σου που τώρα ταξιδεύουν
και γίνονται άστρα φωτεινά, στολίδια τ' ουρανού
χαρά κι αγάπη θέλουνε για να τις συνοδεύουν
και μόνο αν είσαι εσύ καλά κι αυτές χαμογελούν.
Νιώθουνε βλέπεις ενοχές, για τον δικό σου πόνο
κι από ψηλά παρακαλούν για να τις συγχωρήσεις
θέλουν από τα χείλη σου, αυτό ν' ακούσουν μόνο
πως και γι αυτές τώρα εσύ, πιο δυνατά θα ζήσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
