| |
| | Μαντήλι |  | | | "Our hopes and expectations..black holes and revelations.." - Starlight ~ Muse | | |
Γδύνεσαι το δέρμα σου σα φίδι,
ξεσπώντας σε ταλαίπωρα νύχια, φαγωμένα..
Να πάψεις να θυμίζεις εραστή, φίλο...εαυτό..
Σε κανενός τα μάτια, μήτε στα δικά σου να ταιριάζεις..
Απογυμνώνεσαι κρατώντας ένα παράπονο λάβαρο,
ντυμένο μόνο με σαθρό κοντάρι..
Όμοιο με των οστών σου το χρώμα,
ρευστό σαν το μεδούλι σου..
Κι αν κάποια στιγμή λυγίσει στου πόνου του το βάρος,
μαντήλι στο λαιμό σου θα το δέσεις..
Γαντζωμένο, ακίνητο να ζει σε όποιο κάλεσμα
κολάζει σβέρκο, μάτια και μυαλό..
Κι ας ξέρεις, πιο καλά απ' τον καθένα,
πως θα κουλουριάζεται πιο σφιχτά στα σκοτάδια..
Εχθρός φτιαχτής ανάσας, εμπόδιο λυγμών..
Τυλιγμένος βιαστής μιας νόθας φαντασίωσης..
Μήδεια αλλοτινή, όσων ψεμμάτων γεννήσατε μαζί..
Αν σε ρωτήσει ποτέ, κάποιος, που βρήκες το μαντήλι,
κράτα ξάστερο το βλέμμα σου και την παλάμη ανοιχτή..
Θα δεις..
Ένα μαντήλι κάτω απ' το γιακά του..
και πέντε διψασμένα δάχτυλα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Αν δε βλέπεις που πας..θα πας εκεί που κοιτάς... | | | |
|
Ηλιαχτίδα
07-03-2007 @ 03:55 | υπεροχο.... ::oh.:: | | TAS
07-03-2007 @ 04:30 | Γαντζωμένο, ακίνητο να ζει σε όποιο κάλεσμα
κολάζει σβέρκο, μάτια και μυαλό..
........................................................................................
Πόσα θες να μας τρελάνεις μικρό? ::love.::
Έπρεπε να γίνεις μια Τζάνις Τζόπλιν(χωρίς το τέλος της),
για να εκφραστείς διεθνώς και ν' αφήσεις ήσυχη τη δόλια αυτήν...την επαρχία - Ελλάδα. (Μ' έκαψε το μαντήλι σου... ::blush.:: ) ::hug.:: | | Spinoza
07-03-2007 @ 04:32 | ::theos.:: Γδύνεσαι το δέρμα σου σα φίδι,
ξεσπώντας σε ταλαίπωρα νύχια, φαγωμένα..
Να πάψεις να θυμίζεις εραστή, φίλο...εαυτό..
Σε κανενός τα μάτια, μήτε στα δικά σου να ταιριάζεις. | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
07-03-2007 @ 08:18 | Δεν παίζεσαι γλυκιά μου.. Μα αγαπιέσαι πολύ! | | ka ti na
07-03-2007 @ 08:34 | Καταπληκτικό... | | Αστρογιογγι
07-03-2007 @ 10:57 | http://www.speedyshare.com/172677496.html
Αγαπημενο...γι αυτο βαζω το τραγουδι ...
αγγιξες ευαισθητες χορδες ...μονορουφι...!...και ποσο αληθινο...!
| | Αστρόκηπος
07-03-2007 @ 13:43 | Μ΄ αρέσει όταν διαβάζω κάτι και
α: βγάζω νόημα
β: αισθάνομαι
γ: με κάνει και νιώθω εξυπνότερος
δ: με σώζει από την ωμή πραγματικότητα και να με σηκώνει ψηλά..χώρις να τρώω κλωτσιά στο κώλο..!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.. | | justawoman
07-03-2007 @ 14:50 | Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω για ν' απορροφήσω το μεδούλι απ' τη σκέψη σου
Τον ειρμό και το στυλ γραφής σου το συνήθισα, αλλά πάντα με ξαφνιάζει το θέμα, οι εικόνες κι αυτή η σκοτεινή και τόσο πραγματική γεύση που αφήνει κάθε έργο σου. Η οργή που είναι πόνος, η αγάπη που είναι αγωνία, το κάλεσμα που είναι φυγή, η ζωή που είναι όνειρο... όλα στο προσκήνιο, αλλά και πίσω απ' την κουρτίνα...
Σχόλια τέλος για σένα μικρό... μας τελείωσες και τις λέξεις και που να τρέχουμε νυχτιάτικα να μαζεύουμε κομματιασμένους ουρανούς...
φιλιά (και φιλιά σε όλους της παρέας) | | silmariel
13-03-2007 @ 15:38 | ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
