| |
| | Πασχαλίτσες |  | | | χιχι | | |
[B]ΠΑΣΧΑΛΙΤΣΕΣ ..με σκουρόχρωμες τελίτσες!
Αστείρευτες στην ομορφιά σας, μαργαρίτες
κι άγρια τριαντάφυλλα του κάμπου, σαν κόκκινες σελίδες
ένα πολύχρωμο μπουκέτο ανθών, σε μια γυναίκα που γιορτάζει
κι αναζητά την ουράνια συντροφικότητα στα αμίλητα ξημερώματα
του Παραδείσου, και τα μακάβρια απογεύματα της Κολάσεως.
Εκεί που η ψυχή, μένει να στέκει, κάπου ανάμεσα στο μεταίχμιο
το καθαγιασμένο καθαρτήριο της μακροβιότητάς της
εκεί που η ψυχή δεν έμαθε, να ξεχωρίζει δρόμους με σκαλοπάτια
μήτε νόμους φτιαγμένους στα μέτρα και τα σταθμά των κατακτητών.
Αναγκάστηκε να παραμένει, χρόνια αναποφάσιστη, μετέωρη
υπομένοντας τα φρικτά βασανιστήρια της πανανθρώπινης γκλαμουριάς
όταν κάποιοι αναρωτήθηκαν γοερά, αν υποκρύπτεται δόλος, ζηλοφθονία
έγκλημα πάθους, μοιχεία, κι όταν κάποιοι λογαριάζανε τα χρήματα.
“Πόσα σου δίνω, να την αγοράσω μάγκα μου;”
“το κορμί μου όσο θέλεις, την ψυχή μου ποτέ!”
Στην ουσία, το βάθος της, φτάνει ίσα μ’ ένα καταπράσινο χωράφι
που απλώνεται στον απέραντο κάμπο, ανάμεσα στις βουνοκορφές
πιο χαμηλά ίσως από το ύψος της θάλασσας, πιο ψηλά
από τον πλησιέστερο πολιτισμό, γεμάτο από κατακόκκινες
πασχαλίτσες που φτερουγίζουν από λουλούδι σε λουλούδι
κι ύστερα ακολουθώντας κατά γράμμα, τη γενετήσια πράξη
τοποθετούν άξιους απογόνους στα καταπράσινα φύλλα.
Παρθένο το χωράφι, απάτητο από πόδι ανθρώπινο
εκεί που συνυπάρχουν αρμονικά, τ’ αγριόχορτα με τις τουλίπες
τα βάτα με τις παπαρούνες, και τ’ άγρια τριαντάφυλλα
με τις λευκές μαργαρίτες, πλημμυρισμένες από πληθυσμούς εντόμων
και πασχαλίτσες με μαύρες βούλες, για να υπάρχει χρωματική αντίθεση.
Αμφιβάλλω αν θα υπήρχε, έστω κι ένας άνθρωπος στον κόσμο
να εκτιμήσει χρηματικά αυτό το τοπίο, που μοιάζει με έργο τέχνης
σαν πίνακας ζωγραφικής, με ανωνύμου Υπερανθρώπου την πατρότητα.
Ας πούμε, πόσο θα μπορούσαμε να πουλήσουμε τις μαργαρίτες
ή πόσο θα στοίχιζαν οι κόκκινες πασχαλίτσες, με τις μαύρες βούλες;
έπειτα είναι και τα βουνά στην άκρη του τοπίου, που αυξάνουν την τιμή
πόσο θα μπορούσαμε να ξεπουλήσουμε, τέσσερα μεγάλα βουνά
ένα στην κάθε άκρη του πίνακα, έτσι που τελικά να κρύβουν
όλη τη μαγεία του έργου, από τον ανθρώπινο οφθαλμό;
Εκεί παρέμενε χρόνια η ψυχή, αναπτύχθηκε παράλληλα με το Σύμπαν
στο χωροχρόνο της θεϊκής μεταβάσεως, από το καθαρτήριο στο απόλυτο
εισπράττοντας απλώς, τα ανεπαίσθητα ζουζουνίσματα των εντόμων
και τα τσαλαπατήματα, από τις μυριάδες κατακόκκινες πασχαλίτσες.
Μας λείπει μόνο η μελωδία, η μουσική είναι βασικός παράγοντας
προκειμένου να συμπληρώσουμε τον πίνακα με αρμονία
θα πρότεινα τους ήχους ενός μουσικού οργάνου, μιας άρπας ίσως
που εκτελεί πιστά τα divertissements for solo harp του Caplet
ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, το μελωδικό σάλπισμα τρομπέτας
σαν προάγγελο της δίκαιης συναλλαγής, με τον υποψήφιο κάτοχο.
Και συνάμα, ο διαπεραστικός και βαθύς ήχος της σάλπιγγας
να καρφώνεται σα μαχαίρι στην καρδιά, στο στήθος, στα γόνατα
να ηλεκτρίζει το περιβάλλον, σα γυμνό καλώδιο υψηλής τάσεως
σαν αμαξοστοιχία που τρέχει και συνθλίβει στο διάβα της το κάδρο
απομηχανής Θεός που μ’ έναν κεραυνό του, το καταστρέφει την ίδια στιγμή.
“Λοιπόν παιδιά μου, πόσο να πουλήσουμε το κομμάτι του Παραδείσου;”
[align=center]γιώργος_κ[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
zucchero
08-03-2007 @ 07:44 | Πολύ όμορφο Γιώργο... Την καλησπέρα μου...
Και για να απαντήσω στην τελευταία σου ερώτηση...
Κάποια πράγματα δεν τα πουλάμε ούτε για όλο το χρυσάφι του κόσμου... ::kiss.:: | | Γιώργος_Κ
08-03-2007 @ 07:58 | Συγνώμη που θα σε πικράνω Κατερίνα, μα το έχουμε ήδη ξεπουλήσει... ::xmas.:: | | zucchero
08-03-2007 @ 08:16 | Προσωπικά για μένα μιλούσα Γιώργο... ::wink.:: | | elenitheof
08-03-2007 @ 08:17 | Γιώργο, η κάθε ανθρώπινη ψυχή έχει ανεκτίμητη αξία. Η αξία της ανθρώπινης ψυχής φαίνεται από το ότι ο θεάνθρωπος Χριστός σταυρώθηκε για τη σωτηρία της. Η ψυχή είναι εικόνα του Θεού και προορισμένη να μοιάσει στο Θεό στην αγάπη γιατί ο Θεός είναι αγάπη. | | primavera
08-03-2007 @ 08:35 | Αποφεύγω την ερώτηση, αλλά
λαλα λαλαλαλα πασχαλίτσες παντού λαλαλαλα
μην ανησυχείτε καλά είμαι
::love.:: ::love.:: ::kiss.:: | | primavera
08-03-2007 @ 08:36 | http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/48/Coccinella_septempunctata_detail.jpg/180px-Coccinella_septempunctata_detail.jpg | | Γιώργος_Κ
08-03-2007 @ 08:55 | ::love.:: ::love.:: τι ωραία πασχαλίτσαααα....... | | poetryf
08-03-2007 @ 12:41 | Δεν μας έχεις συνηθίσει σε τόσο ωραία πονήματα Γιώργη πως και το κανες; Χεχε (για αντίποινα) ::love.:: ::hug.:: | | Γιώργος_Κ
08-03-2007 @ 14:19 | ::wink.:: ::xmas.:: ::love.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
08-03-2007 @ 15:10 | Γιώργη...
Δεν ξέρω γιατί...
αλλά...
Με το που μπαίνω στη σελίδα,δεν ξεκινώ από το πρώτο γραπτό,να διαβάσω.
Ξεκινώ πάντα με το δικό σου γραπτό.
Νομίζω,ότι κατά κάποιο τρόπο σου λέει πολλά για την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό σου.
Και θα το συνεχίσω.Δεν με απογοητεύεις σχεδόν ποτέ. ::xmas.:: | | Γιώργος_Κ
08-03-2007 @ 15:17 | ΕΙΔΕΣ Η Δ.Ε.Η ???? ::love.:: ::kiss.:: | | AleXandros K.
08-03-2007 @ 15:56 | ::yes.:: Πολύ ωραίες οι σκέψεις σου Γιώργο....Ευτυχώς που κάποια πράγματα δεν είναι για πούλημα ::xmas.:: | | elusive
09-03-2007 @ 10:16 | ::sad.:: ::sad.:: | | Ayane_14
09-03-2007 @ 10:31 | www.netalbum.info/data/media/80/pasxalitsa.jpg | | primavera
15-03-2007 @ 16:33 | βρήκα κι ένα αντρόγυνο...
http://www.aurorablu.it/postcard/conpensiero/buona-fortuna.jpg | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
