| |
| | Καθρεπτης |  | | | Οταν προσπαθουν να σε τυφλωσουν καλυτερα να χρησιμοποιεις τις λεξεις με τροπο ωμο. | | |
Μπροστα στον προβολεα απαρνιεμαι
την κατασκευασμενη ελπιδα,
επεξεργασμενη μεχρι αηδιας.
Τα ματια μισοκλεινουν.
Δεν ξερω αν φταιει
το υπερβολικο φως
που διαπερνα την ιριδα
εισχωρει στην αρτηρια,
στον εγκεφαλο,
και προκαλει την υγρη,
αδιακοπη αιμοραγια.
Αναμνησεις πλυμμηριζουν παντου.
Τα βλεφαρα σφιγγονται και
αλλο.
Το φως εμποδιζουν
να μην καψει τα
λευκα, γυαλιστερα
μαργαριταρια.
Ανεκτιμητα. Ακινητα.
Κ ομως...
εχουν γυρισει
παντου.
Αριστερα. Δεξια.
Πανω. Κατω.
Ξεκινησαν κ αυτα
απο μιαν αβυσσο
οπου αχτιδα δεν εφτανε.
Ισως η θαλασσα,
νά'ταν κ αυτη
λιγο εγωιστικη.
Τα στερησε, τα εσπρωξε,
τα τραβηξε, τα εσπασε,
εξω απο την ζεστασια τους.
Εξω.
Και μεγαλωσαν,
ματωσαν,
κουραστηκαν.
Παιρνουν τωρα
μια σταση εμβρυακη
και σπρωχνουν με την σειρα τους
απο μεσα μου με φορα
κομματια απο γυαλια.
Σαν πλυμμηρισουν, τσουλαν
στο προσωπο μου,
και χαρακωνουνε βαθια.
Τα μαζευω ολα, μεσα
στις χουφτες μου,
και τα κολλαω μαζι.
Μικρα, κοφτερα κομματια,
πολλα πολλα μαζι.
Κοφτερα γυαλιστερα γυαλακια,
καθρεπτης της ψυχης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
TAS
08-03-2007 @ 12:58 | Ισως η θαλασσα,
νά'ταν κ αυτη
λιγο εγωιστικη.
Τα στερησε, τα εσπρωξε,
τα τραβηξε, τα εσπασε,
εξω απο την ζεστασια τους.
Εξω.
.........................................
Κοφτεροί στίχοι, σαν τα "κοφτερά γυαλάκια" σου... | | Γιώργος_Ευθυμίου
09-03-2007 @ 06:00 | Έχεις το ταλέντο να ταξιδεύεις τον αναγνώστη εκεί που αισθάνεσαι...
Πραγματικά υπέροχες εικόνες...
Πολύ ωραίο! ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
