| |
Αφήνω ιμάντα ,
της παραισθησής μου όνειρο να τρέξει ,
καταρράκτης.
Χαραγμένες πορείες ,
κοράλια χρυσοκέντητα τα βλέφαρα..
αναπνέουν πάνω στα στήθη χωμάτινων αντίο.
Αφήνω αισθήσεις...
πηγη που αναβλύζει άμμο και αέρα στης αποπνικτικής
ερήμου το σοκάκι.
Αφήνω δάκρυ...
απαλά , απάνω σε σβηστά κεριά της τροχοφόρας νιότης μου..
Νόιώθω υπέρτατο ον , να σιγοφέρνει στην αυλή του
επίγειου νεκρού αγγιγματός μου.
Αφήνω αίμα..
να πετάξει μακρυά..
στης βαλτωμένης λήθης μου τον ώμο να καθήσει..
Αφήνω εμένα...
κήτος , σε λαοθάλασσα που τη σκεπάζει δίχτυ.
Μονάχα οι κόρες των ματιών απέχουν ,
στέκουν , πάνω σε δέντρα..
Καρποφορούν τη διαφθορά του πλήθους..
Δραματική σχολή , ανευ λέξεων ..
Το στόμα έμεινε πίσω..
''ΔΕ ΒΛΕΠΩ'' αναγγέλει στις αχόρταγες φιγούρες..
Ηψυχή τώρα μονάχα βρέχει..
και η ματιά στης καταιγίδας την ορμή χάθηκε ,
ανάμεσα στα φύλλα..!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
