| |
| | Εγχειρίδιο ποιητικής τέχνης |  | | |
[B][align=center]ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Το δύσκολο είναι, να γράψεις στο ποίημα, τον πρώτο στίχο
κι όλα τα υπόλοιπα, έρχονται μόνα τους μετά
και τριγυρνάνε μπροστά απ’ τα μάτια σου, τις νύχτες που κοιμάσαι
νιώθεις σε στίχους να ταξιδεύεις, γράμματα, σύμβολα, αριθμοί
φιλιά, κοχύλια, θάλασσες, κάστρα, μάτια μισόκλειστα να σου γελάνε
άλλοτε πράσινα, άλλοτε μαύρα, άλλοτε γκρίζα και θαλασσιά
αρκεί για ‘κείνα να γράφεις μονάχα, έτσι συνέχεια, έτσι αδιάκοπα
μόνο για ‘κείνα, έτσι ασταμάτητα, κι άλλη δεν έχει σημασία καμιά
βλέπεις τα λάθη και τα διορθώνεις, γίνεσαι πιο τελειομανής
βλέπεις τον κόσμο και τον αλλάζεις και μονοκόματα τον περιγράφεις
σβήνεις τους κρίκους, τα κελαρύσματα, φτάνει ν’ ακούσεις χειροκροτήματα
να ζωγραφίσεις την πλάση, μπορείς
είναι σα να ‘χεις στο χέρι πινέλο, να το βουτάς μες στο κρασί
κάτω απ’ τα πόδια σου να ‘χεις πατίνια, πάνω σε τέμπερες να προχωρείς
αυτό ειν’ η ποίηση, σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων
εικόνες διάθλασης στο φως, ουράνιο τόξο κάποιων πλασμάτων
που απ’ το διάφανο τρέχουν στο γκρίζο, απ’ το γαλάζιο σε μενεξεδί
κάνουν το πάλλευκο, μαύρο κι ελπίζουν, πως απ’ τον ήλιο φτάνουν τη Γη
θα βρεις τη δύναμη μετά, σα θα ξυπνήσεις, να ζωγραφίσεις έναν καμβά
φτιάξε έναν κόσμο που θέλεις να ζήσεις, πάρε τα χρώματα για συντροφιά
κι έτσι τις νύχτες, ξεχνιέσαι και γράφεις, σβήνεις, ναρκώνεσαι, χάνεσαι, αλλάζεις
νιώθεις πως γδύνεσαι απ’ το κορμί σου και πως γυρεύεις, εν’ άλλο κορμί
σα να πεθαίνει, μοιάζει η στιγμή σου, κι ύστερα πάλι ξαναγεννιέται
σα να τελειώνει, μοιάζει η ζωή σου, μα θα τη χάσεις μια μέρα, με μιας
μια κι έξω η ψυχή, θα ντυθεί μέσα στ’ άσπρα, ως τότε το όνειρο θα τριγυρνάει
πάνω απ’ την κλίνη θε να πετάει, κι έτσι τα βράδια, θα σου τα πνίγει
θα σε γεμίζει με υποσχέσεις, φρούδες ελπίδες, να σε κοιμίζει
ως τότε ο έρωτας που ονειρεύτηκες, θα σε στολίζει μ’ αστέρια πολλά
ως και τα μάτια που σε πλανέψανε, θα μένουν σπόροι σε κάποια γλάστρα
κάθε αυγή θα ξεφυτρώνουνε, μέχρι να φύγεις, μέχρι να σβήσεις
θα σ’ ανταμώνουνε τα πρωινά
μετά;
το δύσκολο είναι, σ’ ένα ποίημα, ο πρώτος στίχος
κι ύστερα όλα τα υπόλοιπα έρχονται, σαν πλησιάζει με μιας, της καρδιάς
ο στερνός χτύπος....τικ-τακ
γιώργος_κ[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 21
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 16:10 | Καλησπέρα Γιώργη.
Μαλακωμένο σε βλέπω σήμερα και χαίρομαι ιδιαίτερα
γι'αυτό!Σε ξαλάφρωσε το χθεσινοβραδινό αρκετά φαίνεται.
Πάντα τη γαλήνη που έχει αυτό σου το γραπτό,να έχεις πάντα.
Και ας χάνουμε εμείς ως αναγνώστες.
Εχω κολλήσει στο χθεσινό σου εγώ ακόμα βλέπεις. ::smile.:: | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 16:12 | δεν είναι τόσο αθώο όσο νομίζεις, κορίτσι με τα χίλια πρόσωπα! μακια ::love.:: | | primavera
12-03-2007 @ 16:37 | αυτό ειν’ η ποίηση, σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων
όντως κι εγώ πολύ ήρεμο σε βρίσκω απόψε
χαίρομαι! ::rol.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 16:41 | Και γω ήρεμη είμαι PRIMAVERA μου,απόψε.
Είχα ανήσυχο ύπνο χθε βράδυ...αλλά απόψε
το ξεπέρασα.Λίγο το καλό φαγητό ,λίγο η καλή παρέα των στιχοσυντρόφων... | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 16:47 | Γιατί δεν αλλάζεις το ψευδώνυμο, τώρα που το σκέφτομαι, σε "Αγία Σοφία", όπως το νοσοκομείο? ::love.:: ::kiss.::
Γεια σου Νικολίνα μου !!!!!! μακια!!! | | primavera
12-03-2007 @ 16:46 | ναι τι πάθατε Σοφία μου ?
εσύ ειδικά ξεσάλωνες...τι? άλλαξες nickname και σε πείραξε?
::razz2.:: ::hug.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 16:50 | Σιγ'α μην το κάνω και Αγιά Σοφιά λέω γω! ::mad.::
Είπα να σοβαρέψω τώρα που πλησιάζουν τα γενέθλιά μου.
Άραγες....θα μου πει κανείς σας εμένα χρόνια πολλά; ::naugh.::
Αι γουόνντερ... ::sneak.:: | | primavera
12-03-2007 @ 16:51 | αχ κι εμένα πλησιάζουν ::yes.:: | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 16:52 | Κριαράκι είσαι μανάρι μου? ::love.:: Εσείς τα κριαράκια, τρελαίνεστε για παιχνιδάκια ...στο κρεβάτι! ::wink.:: | | primavera
12-03-2007 @ 16:53 | χαχαχα όχι που θα έμενες για πολύ ώρα σοβαρός!!!!
χαχα | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 16:55 | Βάλτε τις μπότες, φέρνω τα μαστίγια και σπεύδω σούμπιτος! ::xmas.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 16:56 | Αυτό λέω να κάνω σε λίγο Γιώργη μου.... ::razz2.::
Να πάω να τρελάνω κάποιον...χιχιχιχι! ::clown.:: | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 16:59 | ::scare.:: ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ! ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ! ::devil.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 17:01 | μπαμ!η μολότωφ που μου περίσσευε! ::whist.::
Διαλέγω να τη ρίξω σε σένα. ::razz2.::
Να ησυχάσει και κανας άλλος1 ::up.:: | | elenitheof
12-03-2007 @ 17:05 | Γιώργο, στην ποίηση πάντα η αρχή είναι δύσκολη. Μετά γοητεύεσαι από το συναρπαστικό ταξίδι στους στίχους και η συνέχεια γίνεται πιο εύκολη. ::love.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
12-03-2007 @ 17:07 | Γιατί μου γλίτωσες κάποτε από κάτι μαχαίρια...αλλά που να ξερες
τι είχα στην τσέπη μου... ::laugh.::
Καληνύχτα... ::whist.:: | | Γιώργος_Κ
12-03-2007 @ 17:11 | Γεια σου Λενάκι!!! χιχιχι Καληνύχτα Σοφουλάκι !!!! χεχεχε | | elenitheof
12-03-2007 @ 17:20 | Καληνύχτα παιδάκια με τα χαριτωμένα αστειάκια. Φιλάκια. ::kiss.:: | | AleXandros K.
12-03-2007 @ 19:48 | Πράγματι φίλε μου όταν αρχίσεις σε παρασέρνει μετά η ροή των σκέψεων και των συναισθημάτων...
Καλό ξημέρωμα σε όλους | | agrampeli
13-03-2007 @ 07:12 | πολύ ωραίο ::yes.:: | | poetryf
13-03-2007 @ 12:50 | "θα βρεις τη δύναμη μετά, σα θα ξυπνήσεις, να ζωγραφίσεις έναν καμβά
φτιάξε έναν κόσμο που θέλεις να ζήσεις, πάρε τα χρώματα για συντροφιά"
Υπέροχο όπως πάντα Γιώργη!
::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
