| |
Πρωινός καφές.
Χτεσινός…
Πρωινό τσιγάρο,
το τελευταίο της νύχτας που γλίστρησε
κάτω από τους ήχους των πρώτων λεωφορείων
και του φτερουγίσματος μαύρων πουλιών,
οιωνοί λύτρωσης και οδύνης.
Το σβήνω τσαλακώνοντας τη μισή μου ζωή.
Στο ραδιόφωνο οι πρώτες πρωινές ειδήσεις
ή οι τελευταίες χτεσινές;
Μέρα χλωμή
ή ωχρόφαιη νύχτα με παροξυσμούς λαχανιάσματος;
Ενδημία αγάπης
ή πρόσκαιρη λύπη με χρωματιστό παρντεσού ατίμωσης;
Τσιμπήματα εντόμων
ή δείγματα ανίατης ασθένειας;
Αλάτινα ρέλια,
σιδηρογωνιές σε κάγκελα καθρέφτες.
Ξημέρωσε αλήθεια Τρίτη
ή μήπως πρόκειται για ρινίσματα ονείρου Δευτέρας στα άγρυπνα μάτια μου;
Νέο τσιγάρο. Ίδιο χαρμάνι...
Ανάταση;
Ασυνέχεια...
Βραχνή φωνή πρωινή,
με τα χέρια ανοιχτά ν’ αγκαλιάζω τον άνεμο
χαμόγελο βαζελίνης,
γλυκαίνουν οι ήχοι.
Ο θλιβερός θάνατος της λήθης μου
με συνοδεύει πάντα στα αλμυρά ταξίδια της ανυπαρξίας.
Βρέχει…
Όπως βρέχει πάντα μέσα μου.
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
